Οι 9 μεταμφιέσεις του άγχους

Το άγχος είναι το ανώτατο επίπεδο μιας καθημερινής ακολουθίας διεγέρσεων. Είτε καταπιανόμαστε με ένα σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα είτε παίζουμε τένις βρισκόμαστε διαρκώς σε επαγρύπνηση. Σ αυτές τις περιπτώσεις βέβαια, η υψηλή διέγερση είναι ότι χρειάζεται: τέτοιου είδους ενασχόληση απαιτεί ιδιαίτερες ψυχικές και σωματικές εφεδρείες.

Όταν όμως η διέγερση είναι υπέρμετρη σε σχέση με το έργο που πρέπει να φέρουμε σε πέρας, τότε μετατρέπεται σε άγος. Με τον όρο άγχος εννοούμε πως στη θέση μιας διέγερσης που θα άρμοζε για την αντιμετώπιση μιας δεδομένης απειλής, υπάρχει μια τόσο μεγάλη ένταση, που τορπιλίζει τη σωστή αντίδραση.

Στην «αγχώδη συνδρομή» η προσοχή προσκολλάται στην πηγή της απειλής, περιορίζοντας όλα αυτά τα δεδομένα που θα μπορούσαν, σε διαφορετική περίπτωση , να χωρέσουν μέσα στην επιγνωσή μας. Άφθονα τεκμήρια αποδεικνύουν πως η επίγνωση περιορίζεται κάτω από συνθήκες στρες.

Για παράδειγμα , σε μια κλασική πια έρευνα, εθελοντές υποβλήθηκαν σε ένα πείραμα προσομοίωσης κατάδυσης σε μεγάλο βάθος, όντας οι ίδιοι μέσα σε θάλαμο υψηλής ατμοσφαιρικής πίεσης. Οι συνθήκες του πειράματος ήταν πραγματικά εντυπωσιακές , με πραγματικές μεταβολές της πίεσης που δέχονταν οι εθελοντές, ενώ η εισπνοή γινόταν μόνο από μπουκάλες οξυγόνου. Λόγω των απαραίτητων αυξομειώσεων στην ποσότητα του παρεχόμενου οξυγόνου, υπήρχαν κάποιοι αντικειμενικοί κίνδυνοι ¨ αν και όχι ιδιαίτερα σοβαροί. Γι αυτό το λόγο οι εθελοντές υποχρεώθηκαν να τηρούν κάποιους κανονισμούς ασφαλείας. Στη διάρκεια του πειράματος οι εθελοντές έπρεπε να φέρουν εις πέρας μια «αποστολή ανίχνευσης του βυθού», κατά την διάρκεια της οποίας έπρεπε συγχρόνως να εντοπίζουν τη θέση ους και να παρακολουθούν την εκπομπή ενός φωτεινού σήματος. Καθώς η «κατάδυση» έφτανε σε όλο και μεγαλύτερο βάθος , το άγχος των ατόμων συνεχώς αυξανόταν με αποτέλεσμα, ενώ ήταν σε θέση να συνεχίσουν την «αποστολή» τους, να μην μπορούν να εντοπίσουν το φωτεινό σήμα.

Η ιδέα πως το άγχος μειώνει την προσοχή δεν είναι καινούρια. Όπως πολύ εύστοχα είπε ο Σάμιουελ Τζόνσον: «πιστέψτε με, κύριε, ένας άνθρωπος που γνωρίζει πως σε 15 μέρες θα τον κρεμάσουν είναι δυνατόν να συγκεντρώσει το μυαλό του με τρόπο αξιοθαύμαστο».

Όταν η απόκριση στο στρες καθοδηγεί την προσοχή, αυτή εστιάζεται στην άμεση απειλή. Αυτό βέβαια είναι καλό στην περίπτωση που η προσοχή και η σωματική διέγερση ισοσταθμίζονται για να αντιμετωπίσουν μια απειλή και να την αποτρέψουν τη στιγμή που ακριβώς έρχεται. Στις μέρες μας όμως σπάνια οι στρεσογόνες καταστάσεις μας αφήνουν τέτοιες επιλογές. Τις περισσότερες φορές πρέπει να εξακολουθήσουμε να ζούμε όπως πριν και συγχρόνως να αντιμετωπίζουμε μια απειλητική κατάσταση που συνεχίζει να υφίσταται… πχ να πηγαίνουμε στη δουλειά μας, ενώ βρισκόμαστε εν μέσω κάποιου παρατραβηγμένου συζυγικού καυγά ή να πληρώσουμε τους φόρους μας, κι ας μας απασχολεί η ασθένεια του παιδιού μας.

Η προσοχή που είναι προετοιμασμένη να εστιάσει πάνω στην απειλή επικρατεί ακόμα κι όταν συμβαίνουν άλλα, πιο σημαντικά γεγονότα: σκέψεις σχετικές μ αυτή την απειλή παρεισφρέουν στην πιο ακατάλληλη ώρα. Αν θέλαμε να ορίσουμε τη λειτουργία του άγχους , θα μιλούσαμε γι αυτήν ακριβώς την παρείσφρηση.

O ψυχίατρος Mardi Horowitz κατάφερε ν απαριθμήσεις πολλές από τις αμφιέσεις και μεταμφιέσεις που μπορεί να περιβληθεί η παρείσφρηση του άγχους. Ο κατάλογος του είναι ευρύτατος και ιδιαίτερα διδακτικός: κάθε μια από τις παρεισφρήσεις είναι μια άποψη της "απόκρισης στο στρες" όταν αυτό φτάνει στα άκρα.

Μεταξύ τους περιλαμβάνονται και οι εξής:

Οδυνηρά συναισθήματα. Κύματα συναισθημάτων που περισσότερο αναβλύζουν από μέσα μας και παραμένουν στο πίσω μέρους του μυαλού μας, παρά αποτελούν την κυρίαρχη διάθεση.

Ενασχόληση και αναμάσημα. Μια διαρκής επίγνωση του στρεσογόνου γεγονότος που επανεμφανίζεται ανεξέλεγκτα, πέρα από τα όρια των συνηθισμένων σκέψεων που κάνουμε όταν αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα.

Παρεισφρητικές ιδέες. Ξαφνικές και ανεπιθύμητες σκέψεις που δεν έχουν καμία σχέση με τη νοητική διεργασία εκείνης της στιγμής.

Επίμονες σκέψεις και αισθήματα. Συναισθήματα ή ιδέες που ένα άτομο δεν μπορεί να τις σταματήσει.

Υπερ εγρήγορση. Υπερβολική ετοιμότητα, σχολαστικός έλεγχος και έρευνα που διακατέχεται από ανήσυχη προσμονή.

Αϋπνία. Παρεισφρητικές ιδέες και εικόνες που χαλάνε τον ύπνο.

Κακά όνειρα. Συμπεριλαμβάνονται οι εφιάλτες και η αγχώδης αφύπνιση, καθώς και άλλα ανήσυχα όνειρα. Το περιεχόμενο των κακών ονείρων δεν είναι απαραίτητο να έχει στενή σχέση με το αληθινό γεγονός.

Ανεπιθύμητη αίσθηση. Η ξαφνική και ανεπιθύμητη είσοδος μιας αίσθησης ασυνήθιστα έντονης, ή και άσχετης με την παρούσα κατάσταση , στη σφαίρα της επίγνωσης.

Αντιδράσεις ξαφνιάσματος. Φοβισμένη υποχώρηση ή ωχρότητα του προσώπου ως απάντηση σε ερεθίσματα που κανονικά δεν δικαιολογούν τέτοιου είδους αντιδράσεις.

Όπως καταλάβατε, το άγχος παρεισφρέει με πολλές μορφές στη νοητική διαδικασία. Πάντως όποια κι άν είναι η μάσκα που φοράει , όταν κατακλύσει την προσοχή "πάσχει ολόκληρη η παράσταση". Όπως θα δούμε το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο είναι η ίδια η προσοχή, για την ακρίβεια η έλλειψη προσοχής ή η άρνηση. Για να δούμε πως η άρνηση μπορεί να εξαφανίσει το άγχος, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τον καίριο ρόλο του γνωσιακού μηχανισμού στη διαδικασία απόκρισης στο στρες , και ιδιαίτερα στο ρόλο που παίζει η επίγνωση της απειλής.

~ Ζωτικά ψέματα, απλές αλήθειες - Η ψυχολογία της αυταπάτης . Του Daniel Goleman . Εκδόσεις έσοπτρον Σελ 72-76

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Δυσθυμία:Μια πολύ συχνή ήπια μορφή κατάθλιψης!

Η δυσθυμική διαταραχή αποτελεί ένα λιγότερο σοβαρό είδος κατάθλιψης και ανήκει στις λεγόμενες διαταραχές της διάθεσης. Παρουσιάζει χρόνια συμπτώματα που είναι επίμονα και εμποδίζουν το άτομο να είναι λειτουργικό ή να αισθάνεται καλά.
Ποια είναι τα συμπτώματά της; Μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα είναι:

Στεναχώρια
Εκνευρισμός
Απώλεια της χαράς της ζωής
Απώλεια σeξουαλικού ενδιαφέροντος

Η δυσθυμία οδηγεί σε κατάθλιψη;
Πολλοί άνθρωποι με δυσθυμία εμφανίζουν επεισόδια μείζονος κατάθλιψης κάποια στιγμή στη ζωή τους. Οι γυναίκες εκδηλώνουν διπλάσια ποσοστά από ότι οι άνδρες, κάτι στο οποίο συμβάλλουν ορμονικοί παράγοντες αλλά και η εγκυμοσύνη, οι αλλαγές στον εμμηνορρυσιακό κύκλο, η επιλόχεια περίοδος, η εμμηνόπαυση. Επιπρόσθετοι στρεσογόνοι παράγοντες που μπορεί να επιβαρύνουν είναι οι ευθύνες στη δουλειά και στο σπίτι καθώς και η φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων.
Οι άνδρες πάσχουν σε μικρότερο βαθμό και η διάγνωση είναι δυσκολότερη. Η χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών και οι υπερβολικές ώρες εργασίας κρύβονται συχνά πίσω από τη δυσθυμία και εκδηλώνεται κυρίως με εκνευρισμό, θυμό και μία αίσθηση αποκαρδίωσης και λιγότερο με τη μορφή της απαισιοδοξίας και της ανημποριάς.

Τα συμπτώματα έχουν επιπτώσεις στην οικογένεια, την εργασία και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει έγκαιρη διάγνωση για την αντιμετώπιση της διαταραχής.
Πώς αντιμετωπίζεται η δυσθυμία;
Υπάρχουν διαφορετικά είδη ψυχοθεραπείας διαθέσιμα για να βοηθήσουν κάποιον με δυσθυμία. Πριν αρχίσει κάποιος ψυχοθεραπεία, ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας θα αξιολογήσει την τρέχουσα κατάσταση του ατόμου καθώς και τη σοβαρότητα της κατάστασης για να βρει το κατάλληλο σχέδιο “αντιμετώπισης”

Οι βραχύχρονες γνωσιακές θεραπείες εστιάζουν στα συμπτώματα και στοχεύουν να βοηθήσουν το άτομο να αντικαταστήσει τις αρνητικές του σκέψεις και συμπεριφορές με μια πιο ρεαλιστική εικόνα για τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του. Απαραίτητα θεραπευτικά συστατικά είναι η συναισθηματική κατανόηση, η συνεργασία καθώς και η δουλειά στο σπίτι.

Οι ψυχαναλυτικές θεραπείες είναι μακροχρόνιες, εστιάζουν στη μελέτη των αιτιών που συνέβαλαν στη γένεση της διαταραχής και κρίνονται ως λιγότερο αποτελεσματικές.

Πηγή: newsitamea.gr

H εικόνα των γυναικών για το σώμα τους διαταράσσει την ψυχολογία τους

Ο συσχετισμός της εικόνας σώματος με τις διαταραχές διατροφής είναι δεδομένος για τους επιστήμονες που ασχολούνται με το διογκούμενο αυτό πρόβλημα στις δυτικές κοινωνίες.

Οι νέες γυναίκες, κι όχι μόνον οι έφηβες, πολύ συχνά προσπαθούν να μοιάσουν σε ένα μανεκέν ή μια καλλιτέχνιδα η οποία έχει εντελώς διαφορετικό σωματότυπο από τις ίδες. Και στην προσπάθεια αυτή χαλούν την υγεία, την ορμονική ισορροπία και βέβαια την ψυχολογία τους.
Πρόσφατες έρευνες, μάλιστα, που διεξήχθησαν στις ΗΠΑ το 2003 δείχνουν ότι η δυσαρέσκεια που έχουν οι γυναίκες με το το σώμα τους έχει αυξηθεί τα τελευταία 10 χρόνια παγκοσμίως.

Το αποτέλεσμα είναι να κοιτούν οι γυναίκες αυτές το είδωλό τους στον καθρέπτη και να “βλέπουν” μια εικόνα πολύ χειρότερη από αυτή που αντικειμενικά έχουν… Αυτό είναι το πρώτο στάδιο για να αναπτύξουν κάποια από τις γνωστές διαταραχές ψυχογενή βουλιμία ή ψυχογενή ανορεξία.

Πριν από την ανάπτυξη αυτής της σοβαρής ψυχοπαθολογίας ωστόσο, υπάρχουν κι άλλες, πιο ήπιες αλλά επικίνδυνες μορφές ψυχικής διαταραχής κατά τις οποίες οι γυναίκες “βλέπουν” το σώμα τους ή σημεία του σώματος τους διαφορετικά από ότι είναι αλλά δεν προβαίνουν σε ακραία διατροφικά “μέτρα”.

Σε έρευνα που διεξήχθει από την Μαρία Κουφάκη και το Βρετανικό Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ (2005) παρατηρήθηκε πως πολλές Ελληνίδες που είχαν ένα φυσιολογικό βάρος, παρόλο που θεωρούσαν ότι είχαν χαμηλότερο βάρος από τις παχύσαρκες γυναίκες, ήθελαν να μειώσουν κι άλλο τα κιλά τους.

Κι αυτό ήταν αποτέλεσμα της εμμονής να ακολουθούν τα ανορεκτικά ιδεώδη που προβάλλονται από την κοινωνία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ως “ωραία” και “αποδεκτά”.

“Σημάδια” που πρέπει να μας ανησυχούν:

1. Η υπερβολική ανησυχία για το βάρος
2. Η εμμονή για αδυνάτισμα
3. Ο υπερβολικός φόβος για αύξηση του βάρους
4. Η δυσαρέσκεια με την εικόνα του σώματός μας

Πηγή: iatropedia.gr

Μπορεί να μην είσαστε σε θέση να ελέγχετε το άγχος, αλλά δείτε πως μπορείτε να το διαχειριστείτε.

Εδώ είναι μερικές συμβουλές για τη διαχείριση του άγχους, που μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε καλύτερα - με λιγότερο άγχος - κάθε μέρα:

1. Δεχτείτε ότι υπάρχουν γεγονότα που δεν μπορείτε να ελέγξετε.

2. Κρατήστε μια θετική στάση. Aντί να στέκεστε στα αρνητικά της καθημερινότητας ('' Τίποτα δεν πηγαίνει σωστά για μένα, '' ή '' μόνο άσχημα πράγματα πάντα μου συμβαίνουν'') . Δώστε στον εαυτό σας θετικά μηνύματα (''θα προσπαθήσω για το καλύτερο, '' ή '' Αν δυσκολευτώ πολύ δεν είναι ντροπή να ζητήσω βοήθεια'').

3. Εάν αισθάνεστε ότι "πνίγεστε", κάντε μια βόλτα με τα πόδια ή να οδηγήσετε στην αργή λωρίδα ,μιας και η οδήγηση υπό αρνητικά συναισθήματα μπορεί να σας ελαττώσει την κριτική σας ικανότητα ως οδηγός, ή μπορεί να τσακωθείτε ευκολότερα με τους άλλους οδηγούς.

4. Διαχειριστείτε το χρόνο σας. Δώστε στον εαυτό σας χρόνο για να γίνουν τα πράγματα.Να φτιάξετε ένα χρονοδιάγραμμα , ώστε να έχετε περισσότερο χρόνο για να προετοιμαστείτε για μια εκδήλωση , μια παρουσίαση, ένα τεστ, μια συνέντευξη κλπ.

5. Κάντε πράγματα που είναι ευχάριστα για εσάς, όπως το διάβασμα ενός βιβλίου, να ακούσετε μουσική, να αφιερώσετε χρόνο στο σκύλο/γάτα σας κλπ.

6. Πάρτε 15-20 λεπτά κάθε μέρα για να κάθεστε ήσυχα και να προβληματιστείτε. Βοηθάει στην διαχείριση του στρες να εξασκηθείτε σε τεχνικές χαλάρωσης, όπως η γιόγκα ή οι βαθιές αναπνοές.

7. Να ασκείστε τακτικά. Το ποδήλατο, το περπάτημα, πεζοπορία, τζόκινγκ, ή ακόμα και το γυμναστήριο. Το σώμα σας μπορεί να καταπολεμήσει το άγχος καλύτερα όταν είναι σε φόρμα.

8. Αποφύγετε το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Και μην καπνίζετε (θα γράψουμε άρθρο σχετικά με την ψυχολογία και το τσιγάρο).

9. Να τρώτε υγιεινά, με ισορροπημένα γεύματα.

10. Να επενδύετε χρόνο στην ξεκούραση και στον ύπνο. Το σώμα σας χρειάζεται χρόνο για να ανακάμψει από στρεσογόνα γεγονότα.

11. Αναζητήστε κοινωνική υποστήριξη.

Πηγή: http://www.psychologized.eu/

Κρίση Πανικού: 10 συμβουλές για να την διαχειριστείτε σωστά..

Η κρίση πανικού είναι μια ξαφνική αντίδραση του οργανισμού με συμπτώματα όπως είναι η δύσπνοια, οι μυϊκοί σπασμοί και η ναυτία σε συνδυασμό με το ανεξέλεγκτο άγχος και μερικές φορές μια αίσθηση επικείμενης καταστροφής. Ένας στους δέκα ανθρώπους, σύμφωνα με έρευνες, μάλιστα θα βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή του μία τέτοια κρίση. Πως μπορείτε να τη διαχειριστείτε σωστά;Η κρίση πανικού λειτουργεί σαν φαύλος κύκλος. Όσο περισσότερο ανησυχείτε, ότι θα σας συμβεί, τόσο αυξάνετε τις πιθανότητες όντως να συμβεί. Το πρώτο βήμα για να περάσει πιο ανώδυνα είναι η αποδοχή και η γνώση. Εάν γνωρίζετε τι συμβαίνει, είστε καλύτερα προετοιμασμένοι να το αντιμετωπίσετε σωστά. Για το λόγο αυτό, πρέπει αρχικά να ξέρετε να αναγνωρίζετε τα συμπτώματα.

Συμπτώματα της κρίσης πανικού
Αν είστε σε θέση να αναγνωρίζετε τα συμπτώματα της κρίσης πανικού, τότε έχετε το σημαντικό πλεονέκτημα να είστε προετοιμασμένοι, ώστε να μπορέσετε να αντιδράσετε με τον ενδεδειγμένο τρόπο.

Τα πιο κοινά συμπτώματα της κρίσης είναι ο ακανόνιστος καρδιακός ρυθμός, η ζάλη, η δύσπνοια, η αίσθηση του κινδύνου πνιγμού, η ναυτία, ο τρόμος, η εφίδρωση, η κόπωση, η αδυναμία, ο πόνος στο στήθος, η καούρα, οι μυϊκοί σπασμοί, οι εξάψεις, το ξαφνικό ρίγος, το μούδιασμα των άκρων, ο φόβος της παράνοιας, ακόμα και ο φόβος ότι μπορεί να πεθάνετε ή ότι είστε σοβαρά άρρωστος.

10 tips για να είστε πανέτοιμοι

1. Αν έχετε την αίσθηση, ότι μπαίνετε σε ένα περιβάλλον κρίσης πανικού ή ανασαίνετε γρήγορα, προσπαθήστε να πάρετε αργές αναπνοές με τη βοήθεια μίας χαρτοσακούλας ή δημιουργώντας με τα χέρια σας μια «φωλιά».

Παρόλο που αισθάνεστε, ότι δεν μπορείτε να ανασάνετε, το πιο πιθανό είναι να αναπνέετε περισσότερο από όσο χρειάζεται, λαμβάνοντας υπερβολικό οξυγόνο, κάτι που σας δημιουργεί ζάλη. Η χαρτοσακούλα θα διατηρήσει το οξυγόνο σε φυσιολογικά επίπεδα.

2. Αλλάξτε τρόπο ζωής. Η άσκηση είναι ένας καλός τρόπος να «καταναλώνετε» την επιπλέον αδρεναλίνη που διαθέτετε. Αποφύγετε το κάπνισμα και το αλκοόλ, προσπαθήστε να τρώτε με πρόγραμμα και κρατηθείτε μακριά από τα επεξεργασμένα τρόφιμα και ροφήματα, προκειμένου να κρατήσετε τα επίπεδα του σακχάρου φυσιολογικά.

3. Μην προσπαθήσετε να …παλέψετε την κρίση πανικού. Κάτι τέτοιο, απλά θα αυξήσει τα επίπεδα αδρεναλίνης. Αντίθετα αποδεχτείτε, ότι το αίσθημα πανικού θα έρθει και θα φύγει, επιτρέποντας στα συμπτώματα να παίξουν τον «πανούργο» ρόλο τους στη δυσάρεστη αυτή κατάσταση. Μπορείτε να κάνετε «πρόβες» υποδυόμενοι, ότι όντως παθαίνετε κρίση πανικού για να εξασκηθείτε, σε περίπτωση που συμβεί.

4. Μην καλύπτετε τα συναισθήματά σας. Εκμυστηρευτείτε στον/ στη σύντροφό σας, σε έναν φίλο σας, την οικογένεια σας ή ακόμα και έναν ειδικό ό,τι σας απασχολεί, διευκολύνοντας τον εαυτό σας να απαλλαγεί από τα υπερβολικά συναισθήματα.

5. Όταν συμβεί η κρίση πανικού, προσπαθήστε να επικεντρωθείτε σε κάτι «έξω» από τον εαυτό σας. Ακούστε λίγη μουσική ή ασχοληθείτε με κάτι που σας ευχαριστεί, περιμένοντας τα συμπτώματα να υποχωρήσουν.

6. Μάθετε μία τεχνική χαλάρωσης. Αρχικά κλείστε τα μάτια σας και αναπνεύστε αργά και βαθιά. Ανακαλύψτε τις περιοχές της έντασης και «εξαφανίστε» τις με το μυαλό σας. Έπειτα, χαλαρώστε κάθε μέρος του σώματός σας, σιγά σιγά ξεκινώντας από τα πόδια. Σκεφτείτε ευχάριστα και καθημερινά πράγματα και πρόσωπα. Έπειτα από 20 λεπτά, πάρτε μερικές βαθιές ανάσες και τεντωθείτε.

7. Πείστε τον εαυτό σας, ότι τα συμπτώματα που παρουσιάζετε δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα υπερευαίσθητο νευρικό σύστημα. Πρόκειται απλά για παροδικά συναισθήματα, τα οποία δεν είναι ούτε επιζήμια, ούτε επικίνδυνα για την υγεία σας.

8. Μειώστε όσο μπορείτε την έκθεσή σας σε αγχωτικές καταστάσεις. Να είστε πάντα προετοιμασμένοι να εκφράσετε τις ανάγκες σας στον κοινωνικό σας περίγυρο και να υποστηρίξετε τον εαυτό σας.

9. Αναζητήστε μία γνωστική συμπεριφορική θεραπεία ή παραπλήσιες θεραπείες, μέσω συζήτησης.

10. Γίνετε μέλος ενός γκρουπ αυτοβοήθειας. Συμμετέχοντας σε μία ομάδα με άτομα, που βιώνουν κρίσεις πανικού και συζητώντας για αυτήν, «εξορκίζετε» στην ουσία το ίδιο το πρόβλημα και απαλλάσσεστε από το άγχος.

Πηγή: tovima.gr

Τα 12 μυστικά όσων νίκησαν το άγχος

Τι κέρδισαν όσοι κατάφεραν να νικήσουν το άγχος και να πάρουν ξανά τον έλεγχο των επιλογών τους. Από τον Γιώργο Μίλεση, MSc, Κλινικό Διαιτολόγο-Διατροφολόγο.

Ίσως δεν υπάρχει πιο ύπουλη παγίδα από την άμεση, μαγική λύση σε ό,τι αφορά τον ψυχικό μας κόσμο. Φάε, πιες ή κάπνισε για να μην σκέφτεσαι, για να μουδιάσει το μυαλό, για να αλλάξει η διάθεση, για να αντιμετωπίσεις διαφορετικά την πραγματικότητα... Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες πλάνες, που εσκεμμένα βυθίζουμε στον εαυτό μας.

Δεν αλλάζει όμως τίποτα με αυτόν τον τρόπο, δεν λύνονται τα προβλήματα και καταλήγουμε να απογοητευόμαστε και να παραιτούμαστε ολοένα περισσότερο. Από την εμπειρία μου, προσπαθώντας να καθοδηγήσω καθέναν από εσάς στην καθημερινότητά του, καταλήγω εν τέλει ότι «αν η μέρα φαντάζει αγώνας, θα πρέπει να προετοιμαστείτε κατάλληλα γι' αυτόν, όπως ακριβώς ένας αθλητής».

Όπως λοιπόν ο αθλητής υψηλού επιπέδου φροντίζει το σώμα και το περιβάλλον του πριν από τη μεγάλη δοκιμασία, έτσι και όσοι κατάφεραν να σπάσουν το φαύλο κύκλο της αυτοτιμωρίας (για τα λάθη) και του κανακέματος (για παρηγοριά) άλλαξαν τον τρόπο που βιώνουν οι ίδιοι την καθημερινότητά τους. Όσοι λοιπόν νίκησαν το άγχος και πήραν ξανά τον έλεγχο των επιλόγων τους...

Σήμερα, κοιμούνται καλύτερα. Για να συμβεί αυτό περιορίστε την καφεΐνη, καταρχήν μέχρι τις 5.00 μμ, αγοράστε ένα μπλε φωτάκι για την κρεβατοκάμαρα (σ.σ. βοηθά στην παραγωγή μελατονίνης, που μας ρίχνει σε βαθύ ύπνο) και ξεκινήστε νωρίτερα την προετοιμασία για ύπνο. Πιείτε γάλα ή χαμομήλι, πριν ξαπλώσετε. Κλείστε την τηλεόραση και πάρτε ένα βιβλίο μαζί σας για να νυστάξετε περισσότερο. Θα πρέπει να κοιμηθείτε όσο νωρίτερα γίνεται, για τουλάχιστον 6 ώρες, ώστε να έχετε καλύτερη απόδοση την επόμενη ημέρα, αλλά και για να μπορέσετε να ελέγξετε την όρεξή σας.

Αρρωσταίνουν λιγότερο. Ο καλύτερος ύπνος και το ισορροπημένο φαγητό θα δυναμώσει το σώμα και το πνεύμα μας. Αυτό όμως που θα πρέπει να διασφαλιστεί είναι η κατάλληλη πρόσληψη βιταμινών του Β-συμπλέγματος, Α, C, μαγνησίου και κατάλληλης ποσότητας πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας. Σε κάποιες περιπτώσεις συστήνεται η χορήγηση συμπληρώματος διατροφής (με γλουταθειόνη, γλουταμινικό, γλυκίνη, κυστεΐνη, αντιοξειδωτικά κ.α.) για την διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Απομάκρυναν τη ζάχαρη. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τη ζάχαρη. Επειδή ακριβώς δεν έχει θρεπτική αξία, η υψηλή πρόσληψή της αναγκάζει το σώμα να χρησιμοποιεί και να εξαντλεί τα αποθέματά του σε «πρώτες ύλες». Ως συνέπεια αυτού, νιώθουμε κόπωση, αδυναμία συγκέντρωσης και μείωση πνευματικής απόδοσης.

Περιόρισαν την κατανάλωση αλκοόλ. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση το αλκοόλ δεν μας χαλαρώνει, αλλά αυξάνει την παραγωγή αδρεναλίνης που οδηγεί σε ανησυχία, αδυναμία ύπνου και εκνευρισμό. Γι' αυτό αποφύγετε το αλκοόλ, ειδικά κοντά στην ώρα του ύπνου.

Απέκτησαν ένα στρατηγικό σχέδιο διατροφής. Δεν πειραματιζόμαστε μόνοι μας -δεν είναι θέμα ντροπής ή εγωισμού- οι σπασμωδικές κινήσεις θα ανατροφοδοτήσουν το άγχος και την απογοήτευσή σας, με εκκωφαντικό τρόπο. Είναι απαραίτητο να ζητήσετε βοήθεια. Πρέπει να αξιολογηθούν οι καθημερινές σας πρακτικές, να σχεδιαστεί ένα εξατομικευμένο πλάνο αντιμετώπισης για να καλυφθούν οι ανάγκες, αλλά και οι όποιες ανεπάρκειες σε θρεπτικά συστατικά. Αρκούν μόνο μερικές εβδομάδες για νιώσετε τη διαφορά!

Έβαλαν προτεραιότητες. Κάντε μια λίστα με τα πράγματα που δεν είναι πραγματικά αναγκαία να κάνετε και βγάλτε τα από το πρόγραμμά σας.

Άφησαν τα προβλήματα της δουλειάς για το γραφείο. Δεν θα αλλάξει κάτι αν επαναλαμβάνουμε το trailer των εργασιακών προβλημάτων μέχρι το επόμενο πρωί. Μετά την έξοδο από το γραφείο, ασχοληθείτε με οτιδήποτε εκτός δουλειάς. Δοκιμάστε να αποσυμπιεστείτε προτού γυρίστε σπίτι, για να αποφύγετε τις υπερβολές όταν επιστρέψετε.

Επικεντρώθηκαν στο παρόν, όχι στο παρελθόν. Αν κάνατε ένα λάθος στο παρελθόν, μάθετε από αυτό αντί να κατηγορείτε τον εαυτό σας. Βοηθά επίσης να αφήσετε πίσω κάθε μνησικακία/παράπονο που αφορά το παρελθόν, αντί να επιμένετε σ' αυτά.

Μίλησαν για τις ανησυχίες τους! Η κουβέντα με έναν φίλο ή έναν ειδικό βοηθά να εξωτερικεύσετε τα συναισθήματά σας, ενώ παρέχει ψυχολογική υποστήριξη. Μιλώντας για ένα πρόβλημα σε κάποιον, συχνά βοηθά να αποκτήσετε πιο αντικειμενική οπτική των συναισθημάτων και των σκέψεών σας, αλλά και να δείτε τις λύσεις πιο εύκολα.

Βρήκαν ένα τρόπο διαφυγής, μια διέξοδο. Η ενασχόληση με τα παιδιά, η άσκηση, μια δημιουργική ενασχόληση/hobby, η κουβέντα με φίλους (εκτός δουλειάς), ένας περίπατος ή ένα cinema, ο σχεδιασμός μιας εκδρομής ή ενός ταξιδιού πραγματικά μπορούν να προσφέρουν μεγάλη ανακούφιση.

Πρόσεξαν τα θετικά σημεία της ζωής τους. Προσδιορίστε τα δυνατά σας σημεία. Πολλοί άνθρωποι κρύβουν τις ικανότητές τους από τον εαυτό τους, περισσότερο από ότι τις «αποκαλύπτουν» σ' άλλους.

Αποδέχθηκαν ό,τι ένιωθαν. Είναι ευεργετικό το να αποδεχθούμε ότι βιώνουμε μια κακή μέρα, που τίποτα δεν πάει καλά. Δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να αλλάξουμε σπασμωδικά τη διάθεσή μας, με φαγητό, πότο ή φάρμακα. Ό,τι κι αν νιώθετε, να θυμάστε ότι είναι εφήμερο, θα περάσει και αύριο είναι μια άλλη μέρα...

Αυτό εν τέλει είναι και το ζητούμενο, να αποδεχθούμε ότι μπορεί να νιώσουμε και άσχημα, ότι χρειάζεται να προσπαθήσουμε να διαχειριστούμε (άλλη) μια κακή μέρα, ότι όλα αυτά που ζούμε είναι εντός προγράμματος και δεν συμβαίνουν μόνο σε εμάς. Αν αλλάξουμε το πώς εμείς οι ίδιοι ζούμε το παρόν, όλα αυτά πλέον αποκτούν διαφορετικό νόημα.

Γιώργος Μίλεσης, MSc

Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος MSc

πηγή: clickatlife.gr

Χωρίς σωματική έκφραση το μυαλό των μαθητών ναρκώνεται.

«Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μεγαλώνοντας τα παιδιά τα εκπαιδεύουμε προοδευτικά από τη μέση και πάνω. Επικεντρώνουμε στο κεφάλι τους. Και ελαφρώς προς τη μία μεριά ,την αριστερή, δηλαδή καλλιεργούμε τη λογική (αναλυτική σκέψη, γλώσσα, μαθηματικά και φυσικές επιστήμες).

Δεν υπάρχει ούτε ένα εκπαιδευτικό σύστημα στον πλανήτη που να διδάσκει καθημερινά π.χ χορό στα παιδιά με τον τρόπο που διδάσκονται τα μαθηματικά. Γιατί; Γιατί όχι; Όλοι έχουμε σώματα. Δεν έχουμε;» ( Κεν Ρόμπινσον)

Η μονόπλευρη εκπαίδευση του μυαλού είναι αναποτελεσματική και βαρετή αν δεν φροντίσουμε παράλληλα την εκπαίδευση του σώματος και κατ’ επέκταση της ψυχής. Η κυρίαρχη τάση είναι να χρησιμοποιούνται τα σωματικά μέρη ενός παιδιού (μάτια, αυτιά ,χέρια , πόδια ,στόμα) ως βοηθητικά μόνο εργαλεία που υπηρετούν αποκλειστικά έναν σκοπό: ως πύλες εισόδου και άμεσης μεταφοράς της πληροφορίας στο μυαλό.

Με αυτό τον τρόπο όμως χάνονται στη διαδρομή πολλά από τα πιο πολύτιμα συστατικά της μάθησης ,τα συναισθήματα. Και τα συναισθήματα πολλές φορές γεννιούνται και κατοικούν στο σώμα. Το σώμα λοιπόν δεν είναι μόνο ο διακομιστής πληροφοριών στο μυαλό αλλά και ο γεννήτορας συναισθημάτων.

Στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τα σώματα ελάχιστα συμμετέχουν στην διαδικασία της μάθησης. Η εικόνα των ακίνητων σωμάτων των μαθητών, των καρφωμένων πάνω στα θρανία, με τα ναρκωμένα μυαλά που παθητικά παίρνουν από το δάσκαλο τη δόση τους σε τυποποιημένη γνώση είναι τελείως αναχρονιστική και σίγουρα δεν προσφέρει πολύπλευρη και ολιστική εκπαίδευση.

Οι εικαστικές τέχνες, ο χορός , το θέατρο, η κίνηση, η μουσική, η άθληση έχουν μια δευτερεύουσα αξία και θεωρούνται υποδεέστερες από τα ακαδημαϊκά μαθήματα (γλώσσα, μαθηματικά ,φυσική, αρχαία, ιστορία…) , κάτι που προβληματίζει καθώς αποτελούν εξίσου υπερπολύτιμες πηγές γνώσεων και συναισθημάτων.

Φυσικά κυριαρχούν οι υπεραπλουστεύσεις, λόγω της χρησιμοθηρικής αντιμετώπισης της εκπαίδευσης, του τύπου: «Γιατί να κάνεις χορό αν δεν πρόκειται να γίνεις χορευτής; Γιατί να ασχοληθείς με τις τέχνες αφού δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις καλλιτέχνης;»

Αλήθεια μήπως εδώ μας ξεφεύγει και κάτι ακόμα; Ότι κατά την εφηβεία οι μαθητές, εκτός των άλλων αλλαγών, αποκτούν ένα νέο σώμα και ότι είναι απαραίτητο να το αποδεχτούν και να μάθουν πώς να το χειρίζονται και να εκφράζονται μέσα από αυτό. Ως προς αυτό, όμως, ελάχιστη βοήθεια μπορούν να προσφέρουν τα ακαδημαϊκά μαθήματα.

Στο ελληνικό σχολείο η σωματική-κιναισθητική νοημοσύνη είναι τελείως παραμελημένη και αυτό έχει ως αποτέλεσμα , εκτός από την έλλειψη ενδιαφέροντος για τη γνώση, και τη δυσκολία που έχουν οι μαθητές να εκφραστούν σωστά ,τόσο λεκτικά όσο και σωματικά.

Και τι άλλο είναι η έκφραση από μια διαδρομή λέξεων και εννοιών με όχημα τα συναισθήματα και με φορά από το μυαλό προς το σώμα. Όταν όμως τα συναισθήματα δεν έχουν ανοίξει το δρόμο εισερχόμενα πως μπορούν να ακολουθήσουν την αντίθετη διαδρομή εξερχόμενα;

Στον παρακάτω φανταστικό διάλογο τα ίδια τα παιδιά δίνουν τις απαντήσεις ,σχετικά με το ρόλο που θα μπορούσαν τα σώματά τους να έχουν.

Γιατί τα παιδιά έχουν χέρια;

Σχολείο: Μα φυσικά για να γράφουνε.

Παιδί : Λάθος. Με τα χέρια μου εκτός από τα να γράψω μπορώ να ζωγραφίσω, να κάνω γλυπτική, να τα λερώσω με χώματα, να πιάσω άλλα χέρια και να κάνω μεγάλες αγκαλιές, να βάλω καλάθι, να κάνω κουκλοθέατρο, να φτιάξω κολλάζ, να μαζέψω τα σκουπίδια στο προαύλιο του σχολείου, να κόψω στη μέση την τυρόπιτά μου για την φίλη μου που δεν έχει κολατσιό, να μαζέψω λουλούδια για τη δασκάλα μου, να τα απλώσω για εκείνο το παιδάκι που ήρθε από αλλού και δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα και αφού τα κάνω όλα αυτά να μετράω με τα δάχτυλα τις χαρές που μου δίνει το σχολειό.

Γιατί τα παιδιά έχουν πόδια;

Σχολείο: Για να πηγαινοέρχονται στο σχολείο.

Παιδί: Πέρα από το να πηγαίνω στο σχολειό μπορώ να χορέψω , να τρέξω από χαρά, να μου θυμίζουν να μην κλωτσάω τις ευκαιρίες, να απομακρύνομαι από τις κακοτοπιές, να βάλω το γκολ της ημέρας, να μάθω να στέκομαι στα δικά μου πόδια και να μην το βάζω στα πόδια όταν τα πράγματα δυσκολεύουν κάπως, να βρω τη δική μου περπατησιά και όχι να ακολουθώ τις πατημασιές των άλλων, να μάθω να ξεγλιστρώ και να μην γλιστρώ, και να πιστέψω ότι η μαγκιά είναι όχι να μην πέφτεις ποτέ αλλά να μπορείς να ξανασηκώνεσαι.

Γιατί τα παιδιά έχουν στόμα;

Σχολείο: Για να λένε το μάθημα απέξω.

Παιδί: Όχι μόνο για να λέω το μάθημα αλλά και για να τραγουδώ με την ψυχή μου, να απαγγέλω ποίηση, να λέω το ρόλο μου στο θέατρο, να φωνάζω για να διώξω τους νταήδες, να συζητώ , να γελώ δυνατά , να λέω τη γνώμη μου, να παίρνω το λόγο όταν πρέπει, να μάθω να το κρατάω κλειστό όταν πρέπει, να περιγράφω τα συναισθήματά μου, να μένω με αυτό ανοικτό όταν με εκπλήσσουν αυτά που διδάσκομαι.

Γιατί τα παιδιά έχουν μάτια;

Σχολείο: Για να βλέπουν στον πίνακα.

Παιδί: Αυτό είναι το λιγότερο. Έχω μάτια για να μπαίνει μέσα μου το φως του κόσμου , να μην κάνω ότι δεν βλέπω, να τα στρέφω αλλού άμα δεν αξίζει τον κόπο, να απολαμβάνω το θέατρο, το σινεμά και όλα τα θεάματα, να τα έχω ανοικτά και δεκατέσσερα για να μην με ξεγελάνε, να καθρεφτίζομαι στα μάτια των άλλων για να μετράω τον εαυτό μου , να τα ανοίγω διάπλατα από την ομορφιά του κόσμου , να τα σηκώνω ψηλά στα αστέρια την νύχτα και στον ουρανό τη μέρα, να ατενίζω την αγάπη μου τη θάλασσα, να κοιτάζω τους άλλους στα μάτια αλλά και καμία φορά να τα κατεβάζω από ντροπή, να μην τα στρέφω αλλού όταν κάποιοι υποφέρουν ή έχουν ανάγκη από βοήθεια ,να βλέπω τις ομορφιές αλλά και τις ασχήμιες αυτού του κόσμου, να κλείνω μόνο το ένα σε όποιον με καταλαβαίνει και να βλέπω πάντα μπροστά και το ποτήρι μισογεμάτο.

Γιατί τα παιδιά έχουν αυτιά;

Σχολείο: Για να ακούνε τη φωνή του δασκάλου.

Παιδί: Όχι μόνο για να ακούω την φωνή του δασκάλου αλλά και των συμμαθητών μου, να ακούω ιστορίες σαν παραμύθια, , να αφουγκράζομαι το πως νιώθει ο άλλος από τη φωνή του, να ακούω για τις ομορφιές ,τα παράξενα αλλά και τα άσχημα αυτού του κόσμου, να τα έχω πάντα ανοιχτά για να μην μου ξεφεύγει τίποτα, να ακούω τη μουσική του κόσμου, να μην κάνω ότι δεν άκουσα ,για να τα κλείνω στις διάφορες σειρήνες που προσπαθούν να με ξεγελάσουν, να ακούω τους συναγερμούς που είναι πιθανόν να με σώσουν. Επίσης να μάθω να ακούω, είναι πολύ βασικό.

Γιατί τα παιδιά έχουν μυαλό;

Σχολείο: Για να αποθηκεύουν τη γνώση.

Παιδί: Το μυαλό μου δεν είναι αποθήκη, είναι κόμβος ,είναι δίαυλος που από εκεί περνάνε οι εικόνες , οι λέξεις, οι ήχοι , οι έννοιες , τα συναισθήματα από και προς όλο μου το σώμα. Και γι’ αυτό βάλτε το καλά στο νου σας ,ότι ο στόχος μου δεν είναι να το στοιβάξω με πληροφορίες αλλά να το κρατάω πάντα ανοιχτό και σε κίνηση. Βοηθός μου σε αυτό; Το σώμα μου.

Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός

Πηγή: alfavita.gr

Η πολλή καλοσύνη βλάπτει, λένε τώρα οι επιστήμονες!

Χαράς ευαγγέλια για όσους δεν πορεύονται στη ζωή ακριβώς «με το ‘σεις και με το σας» και προτιμούν την ευθεία, κάποτε και την ελαφρώς απότομη προσέγγιση στις σχέσεις τους, φιλικές, επαγγελματικές, προσωπικές.

Κι αυτό, γιατί σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κεντ, το να φέρεται κανείς αλτρουιστικά ή με υπερβολική καλοσύνη και κατανόηση μπορεί να δημιουργήσει και όχι να λύσει προβλήματα, ειδικά στο επαγγελματικό πεδίο.

Η μελέτη αυτή «συμφωνεί» με παλαιότερη έρευνα του Harvard και αποδεικνύει ότι είναι απείρως αποτελεσματικότερο – ειδικά όταν διοικείς μία ομάδα – να είσαι ζεστός ως άνθρωπος, αλλά όχι ιδιαιτέρως ανεκτικός και καλοσυνάτος, για τους εξής λόγους:

Με το να είναι κάποιος πολύ καλός μένει στάσιμος στη δημιουργία σοβαρών ανθρώπινων σχέσεων

Όταν κάποιος είναι καλοσυνάτος, αυτό που λέμε «ψυχούλα», όλη την ώρα, σε όλες τις περιστάσεις και αρνείται να «πατήσει πόδι» και να δείξει ποιός πραγματικά είναι, μοιραία βιώνει μία άκρως ενοχλητική μοναξιά. Με αυτή τη συμπεριφορά δύσκολα κάνεις πραγματικούς φίλους και συνεργάτες, όχι μόνο επειδή γίνεσαι βαρετός – σύμφωνα με τη μελέτη πάντα -, αλλά επειδή το ανθρώπινο είδος έχει την τάση να μην εμπιστεύεται όσους έχουν μόνο ένα πρόσωπο: το αγγελικό. Καλό είναι να ξέρεις όλες τις αντιδράσεις ενός ανθρώπου – στα καλά και στα άσχημα του – πριν αποφασίσεις αν τον θες για συνοδοιπόρο στη ζωή και στη δουλειά.

Με το να είσαι μονίμως ευγενής και τίποτα άλλο, μοιραία «θυματοποιείσαι»

Αν κάνετε τα πάντα, για να κρατάτε τους πάντες ευχαριστημένους, απλώς σταματήστε. Βάσει της έρευνας, αυτού του είδους η συμπεριφορά «ταΐζει» ένα τέρας που σας φέρνει μόνιμα στη θέση του θύματος και δεν σας αφήνει να ωριμάσετε συναισθηματικά. Κάποτε πρέπει να λέμε και «όχι». Και φωναχτά, αν χρειαστεί. Κι ας γίνει και καβγάς, που λέει ο λόγος. Το να διαχειριστεί κανείς μία έντονη συνομιλία, σίγουρα είναι πιο δύσκολο από το να ενδώσει σε απαιτήσεις που τον υποτιμούν, αλλά κάπως έτσι χτίζεται και η προσωπικότητα και οι σχέσεις: όταν οι άλλοι γνωρίζουν τα όρια μας και δεν μας θεωρούν σίγουρα θύματα.

Η υπερβολική καλοσύνη, μάς αποξενώνει από τον ίδιο μας τον εαυτό

Με το να κάνουμε συνεχώς τα χατίρια των άλλων, στο τέλος ξεχνάμε ποιοί είμαστε εμείς, επιμένει η μελέτη. Η υπερπροσπάθεια να μην κακοκαρδίσουμε κανέναν, στο τέλος της ημέρας αφήνει μία πολύ πικρή γεύση σε ‘μας. Και – ναι – οι ψυχοθεραπευτές που συμμετείχαν στην εκπόνηση της μελέτης λένε ότι δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις να συμπεριφέρεσαι με καλοσύνη και υποχωρητικότητα, αν μάλιστα αυτή είναι η φύση σου. Προτείνουν, όμως, ένα μικρό πείραμα σε ανθρώπους αυτής της ποιότητας. «Προσπαθήστε να μην είστε τόσο ευγενείς. Εκεί που κάποιος είναι σίγουρος για τη θετική σας απάντηση, αρνηθείτε ή αντιδράστε. Ή απλώς αδιαφορήστε. Έστω και αν πρέπει να πιέσετε τον εαυτό σας. Και μετά παρατηρήστε πώς αντιδρά αυτός που σας ζήτησε χάρη, αλλά δεν ικανοποιήθηκε το αίτημα του. Τις περισσότερες φορές αυτό αρκεί για να νιώσετε, όχι απλώς δικαιωμένοι και χωρίς ενοχές, αλλά για να συνεχίσετε σε αυτό τον δρόμο», τονίζεται στο πλαίσιο της μελέτης.

Πηγή: http://www.lifo.gr