Τι συναίσθημα είναι πραγματικά ο φόβος;

Αγγελική Καβαλλιεράτου Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας/ Ψυχολόγος BSc, MSc

Πίσω από κάθε μας συναίσθημα κρύβεται το αίσθημα του φόβου. Ο θυμός, το μίσος, η προκατάληψη, η επιθετικότητα μπορούν να αποδοθούν στον φόβο.

Η εξέλιξή μας θα έρθει μόνο όταν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε τους φόβους μας.

Ο φόβος μπορεί να εκφραστεί με άγχος, ανασφάλεια, ανησυχία, αδυναμία, πανικό, θυμό, άρνηση, μίσος, οργή, επιθετικότητα, ζήλια κλπ.

Εξαιτίας λοιπόν του φόβου, αναζητάμε τη δημιουργία ασφάλειας προσπαθώντας να έχουμε στη ζωή μας αρκετούς ανθρώπους, χρήματα, αντικείμενα και καλή επαγγελματική και κοινωνική θέση. Στη συνέχεια όμως, όταν τα πετύχουμε όλα αυτά, εξακολουθούμε να αισθανόμαστε φόβο μήπως δε μπορέσουμε να διατηρήσουμε όλα όσα έχουμε αποκτήσει. Μπορεί να τα χάσουμε εξαιτίας του θανάτου, φθοράς ή αλλαγής.


Φοβόμαστε μήπως δεν έχουμε ότι χρειαζόμαστε για να αισθανθούμε ευτυχισμένοι και ασφαλείς.

Φοβόμαστε την απώλεια όσων αποκτήσαμε.

Φοβόμαστε την αλλαγή.

Φοβόμαστε όσους μπορούν να μας στερήσουν όσα αποκτήσαμε.

Φοβόμαστε τον θάνατο που σημαίνει ότι θα χάσουμε τα πάντα.


Αλλά, παρότι ο φόβος είναι το κυρίαρχο συναίσθημα , μπορεί να είναι υποσυνείδητο και γ’ αυτό να αντιδράμε διαφορετικά, για παράδειγμα με θυμό.

Μέσα από προσωπική δουλεία εντοπίζοντας ο καθένας τους φόβους του και δουλεύοντάς τους τότε θα απαλλαγεί από πολλές δυσάρεστες και δύσκολες καταστάσεις στη σχέση του με τον εαυτό του, στη ζωή του, καθώς και με τους γύρω του. Ας μην ξεχνάμε πως όλα ξεκινούν από εμάς.

Πηγή: http://simplylife.gr/

Ποιές ψυχολογικές “παγίδες” μπορούν να μας μειώσουν την αυτοπεποίθηση;

Του Μιχάλη Επταήμερου, Ψυχολόγου Παν/μίου Κρήτης, με ειδίκευση στην Ψυχολογία της Υγείας, την Γνωσιακή Συμπεριφοριστική Ψυχοθεραπεία και τις Ομάδες Γονέων

Ακούμε συχνά πολλούς ανθρώπους να αμφισβητούν τον εαυτό τους, να υποτιμούν τις επιτυχίες τους και να επικεντρώνονται στο να ικανοποιούν μόνο τους άλλους, χωρίς να σκέφτονται τα δικά τους όνειρα και φιλοδοξίες. Ακόμα συχνότερα, παρατηρούμε ανθρώπους που, ενώ είναι επιτυχημένοι στην δουλειά τους και έχουν πληθώρα ταλέντων και δεξιοτήτων, αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους ως ανεπαρκή και ανάξιο τείνοντας να υποτιμούν τα θετικά σχόλια των γύρω τους και να αποδίδουν τις επιτυχίες τους μόνο στην τύχη ή σε εξωγενείς παράγοντες πέρα από τον εαυτό τους. Τί ακριβώς συμβαίνει και πώς μπορεί κάποιος να απαλλαγεί από τέτοιου είδους αντιλήψεις;

Ο καλύτερος τρόπος για να ξεκινήσετε να αισθάνεστε καλύτερα είναι πρώτα να δώσετε προσοχή στις αυτόματες ψυχολογικές και συναισθηματικές διεργασίες που πραγματοποιούνται στην καθημερινότητα σας και να βρείτε περισσότερο αποδεκτούς και λειτουργικούς τρόπους να σκέφτεστε και να συμπεριφέρεστε. Είναι άλλωστε γνωστό ότι η συνειδητή προσπάθεια αλλαγής παλιών συνηθειών, βοηθάει στην δημιουργία καινούριων νευρωνικών οδών στον εγκέφαλο λόγω της νευροπλαστικότητας του εγκεφάλου. Έτσι, εξασκώντας καινούριους τρόπους σκέψης και συμπεριφοράς, βοηθάμε τον εγκέφαλο να δημιουργήσει νέα νευρωνικά κυκλώματα και νέες περισσότερο λειτουργικές συνήθειες.

Νιώθοντας ενοχικά

Η ενοχή είναι ένα συναίσθημα που συνήθως το μαθαίνουμε από την παιδική μας ηλικία. Ακούμε συχνά τους γονείς να λένε: ‘ Εγώ δουλεύω όλη μέρα για να πληρώνω τα φροντιστήρια σου και νομίζεις πως έχεις και το δικαίωμα να παραπονιέσαι;’, ‘ Άλλα παιδιά στην Αφρική δεν έχουν να φάνε και εσύ μου λες ότι θέλεις να σου αγοράσω παιχνίδι;’. Οι περισσότεροι άνθρωποι θα εσωτερικεύσουν τέτοια μηνύματα και θα αισθάνονται συνεχώς ότι δεν είναι αρκετά καλοί να κάνουν κάτι ή ότι δεν θα έπρεπε να εκφράζουν αντίρρηση σε οτιδήποτε. Το συναίσθημα της ενοχής μας προστατεύει μόνο όταν πρόκειται να πληγώσουμε τους άλλους ή όταν προσβάλλονται βασικές αρχές της ηθικής μας. Και εκεί είναι που βρίσκεται η διαφορά μεταξύ τύψεων και ενοχών. Για παράδειγμα, αν πούμε ψέμματα σε κάποιον δικό μας ή συμπεριφερθούμε με εγωϊστικό τρόπο, οι τύψεις μπορούν να μας κινητοποιήσουν να σταματήσουμε να πληγώνουμε τον άλλον και να προσπαθήσουμε να συμφιλιωθούμε μαζί του, καθώς καταλάβαμε ότι φερθήκαμε άσχημα σε κάποιον άλλον σκόπιμα. Αντίθετα, όταν αισθανόμαστε ένοχοι, κάνουμε τις εξείς σκέψεις: ‘Έκανα κάτι που δεν θα έπρεπε να κάνω και αυτό σημαίνει ότι είμαι κακός άνθρωπος’. Παρατηρούμε δηλαδή ότι το αίσθημα της ενοχής έχει να κάνει με αυτοκατηγορία, πράγμα το οποίο μπορεί πολύ εύκολα να οδηγήσει σε κατάθλιψη και σε περαιτέρω διαιώνιση των αισθημάτων ενοχής. Επίσης, υπάρχουν κάποια είδη ενοχής που είναι επίσης αναποτελεσματικά: 1) το να αισθανόμαστε ένοχοι ότι δεν κάναμε αρκετά για να βοηθήσουμε κάποιον άλλον, όταν ήδη έχουμε προσφέρει πολλά ή όταν παρατηρούμε ότι ο άλλος δεν παίρνει καμία ευθύνη να κάνει κάτι για αυτά που του συμβαίνουν, 2) όταν αισθάνομαστε ένοχοι επειδή έχουμε περισσότερα χρήματα από κάποιον άλλο, ή όταν έχουμε καλύτερες οικογενειακές ή φιλικές σχέσεις, ικανότητες, δεξιότητες, ταλέντα, και 3) όταν αισθανόμαστε ένοχοι για σκέψεις που μπορεί να κάνουμε όπως για παράδειγμα όταν ζηλεύουμε κάποιον.

Συνειδητοποιήστε λοιπόν ότι οι σκέψεις σας δεν μπορούν να πληγώσουν τους άλλους, παρά μόνο οι πράξεις σας. Βάλτε μια ημερομηνία λήξης στο ως πότε θα αισθάνεστε ένοχοι, καθώς ο χρόνος δεν γυρνάει πίσω και μόνο το παρόν μπορεί να διορθωθεί. Σκεφτείτε μήπως η ενοχή σας αντιστοιχεί σε κάποια από τα αναποτελεσματικά είδη ενοχών που αναφέρθηκαν και αξιολογήστε ρεαλιστικά κατά πόσο και αν είστε όντως ένοχοι. Τέλος, αξιολογείστε τις σκέψεις σας και σκεφτείτε αν αυτές οι σκέψεις εμπίπτουν σε κάποιο από τα γνωστικά σφάλματα. Για παράδειγμα υπάρχει περίπτωση να μεγεθύνουμε τις αρνητικές επιπτώσεις της συμπεριφοράς μας, να βάζουμε ταμπέλα στον εαυτό μας ως ‘κακό’ και να θεωρούμε τον εαυτό μας υπεύθυνο για κάτι που δεν έχουμε προκαλέσει.

Θεωρώντας τον εαυτό ως μια αποτυχία

Πολλοί αναφέρουν μία αίσθηση αποτυχίας όταν αναφέρονται στον εαυτό τους ή σε δραστηριότητες που ολοκλήρωσαν, είτε αυτά είναι πρότζεκτ στον επαγγελματικό χώρο, εργασίες ή εξετάσεις στον πανεπιστημιακό χώρο, είτε κατά την διάρκεια ενός ομαδικού σπορ ή παιχνιδιού γνώσεων. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να παρατηρήσουν και οι άλλοι, αναφερόμενοι σε ντροπαλότητα, χαμηλή αυτοεκτίμηση και αποστασιοποίηση του ατόμου. Η αλήθεια είναι ότι όταν κάποιος πιστεύει ότι είναι αποτυχημένος ή ανίκανος, τότε αυτομάτως θα πιστεύει ότι και οι άλλοι πιστεύουν το ίδιο για αυτόν. Κοιτάζοντας λοιπόν μέσα από τα ‘γυαλιά’ της αποτυχίας, όλα ερμηνεύονται ως αποτυχίες ακόμα και όταν υπάρχουν αντικειμενικά κριτήρια επιτυχίας. Αποτυγχάνουμε δηλαδή να δώσουμε προσοχή στα θετικά ελαχιστοποιώντας τα.

Το αίσθημα της αποτυχίας μπορεί να ξεκινάει από επικριτική και παρεμβατική στάση των γονέων ή ‘σημαντικών άλλων’ όπου συνεχώς υπήρχε επιβράβευση μόνο στα θετικά και επικριτικότητα στα αρνητικά. Μπορεί να υπήρχαν συγκρίσεις με άλλα παιδιά στον ακαδημαικό ή αθλητικό τομέα ή απουσία θετικών σχολίων στα δυνατά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας. Έτσι μεγαλώσαμε πιστεύοντας ότι μόνο το βέλτιστο αποτέλεσμα σημαίνει επιτυχία και ότι μόνο τότε είμαστε ικανοί και επαρκείς. Τα λάθη έγιναν ασυγχώρητα και κάθε δραστηριότητα έπρεπε να είναι απόλυτα επιτυχής για να ακούσουμε την επιβράβευση. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση υπήρχε ματαίωση και κάθε φορά ενισχυόταν όλο και περισσότερο το φίλτρο της αποτυχίας. Το φίλτρο της αποτυχίας μπορεί να ενεργοποιείται σε διάφορες σημαντικές καταστάσεις στην ζωή μας όπως για παράδειγμα σε έναν χωρισμό, στο ότι δεν έχουμε κάποιον/α σύντροφο, στο ότι χρωστάμε πολλά λεφτά ή στο ότι δεν καταφέραμε να ολοκληρώσουμε μία εργασία. Από την στιγμή που θα ενεργοποιηθεί το φίλτρο της αποτυχίας, όλα ερμηνεύονται ως αποτυχίες θεωρώντας ότι έχουμε έλλειψη των προσόντων/ικανοτήτων που χρειάζονται για να επιτύχουμε τον σκοπό μας. Έτσι όλο αυτό λειτουργεί σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία καθοδηγώντας μας προς την αποτυχία. Μπορεί λοιπόν συνεχώς να αναβάλλουμε και να μην ολοκληρώνουμε την δουλειά που πρέπει στην ώρα της ή να γινόμαστε τελειοθηρικοί και να επικεντρωνόμαστε στις λεπτομέρειες, αντί να κοιτάξουμε την ουσία. Μπορεί να συμπεριφερόμαστε με ένα αμήχανο και ανασφαλή τρόπο στον επαγγελματικό μας χώρο ή να είμαστε απρόσεκτοι επειδή πιστεύουμε ότι έτσι κι αλλιώς δεν θα το κάνουμε σωστά. Ουσιαστικά, πιστεύουμε τόσο έντονα ότι θα αποτυχούμε, ώστε λειτουργούμε και με αυτό τον τρόπο σα να θέλουμε να επιβεβαιώσουμε αυτή την πεποίθηση.

Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε σε ποιες περιπτώσεις ενεργοποιείται το φίλτρο της αποτυχίας. Στην συνέχεια, πρέπει να αποφύγουμε την ετικέτα της αποτυχίας. Όπως ακριβώς δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι, δεν υπάρχουν και αποτυχημένοι. Όλοι έχουμε επιτυχίες και αποτυχίες. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν να δίνουμε έμφαση στις επιτυχίες. Θα δούμε ότι οι αποτυχίες δεν είναι τόσο μεγάλες και τόσες πολλές όσο νομίζαμε.

Το να είμαστε τελειοθηρικοί

Είστε ο χειρότερος κριτής του εαυτού σας; Δεν υπάρχει τίποτα που να κάνετε τόσο σωστά ώστε να ικανοποιήσετε τα δικά σας υψηλά στάνταρ; Η τελειοθηρία αφορά ένα σύνολο συμπεριφορών το οποίο πηγάζει από την αντίσταση και ακαμψία του ατόμου στην αλλαγή των προσδοκιών του σε κάθε κατάσταση. Οδηγεί σε αμφισβήτηση των αποφάσεων μας, αναβλητικότητα, μία αίσθηση συνεχούς επαγρύπνησης και άγχους, παραίτηση και έλλειψη προσπάθειας και κινήτρων. Η τελειοθηρία μπορεί να οδηγήσει σε κατάθλιψη, αλλά και σε υπέρμετρο άγχος. Επίσης, πολλοί τελειοθηρικοί άνθρωποι αναφέρουν προβλήματα συγκέντρωσης, κόπωσης, ύπνου και προβλήματα στην διατροφή. Οι τελειοθηρικοί άνθρωποι αγαπούν τον εαυτό τους μόνο όταν τα πηγαίνουν καλά σε ό,τι κάνουν. Τα λάθη είναι απαγορευτική λέξη και το επίπεδο αυτοεκτίμησης εξαρτάται από το επίπεδο επιτυχίας και αποτελέσματος. Όμως, κανείς δεν μπορεί να έχει συνεχώς επιτυχίες και κανείς δεν μπορεί συνεχώς να τα πηγαίνει καλά σε ό,τι κάνει. Έτσι, η τελειοθηρία αρκετά συχνά οδηγεί σε ματαιώσεις, πτώση διάθεσης και επακόλουθες δυσλειτουργικές συμπεριφορές που επιβαρύνουν την σωματική, αλλά και την ψυχική υγεία.

Ξεκινήστε να αποφεύγετε δηλώσεις του ‘πρέπει’ και του ‘όλα ή τίποτα’. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας να ολοκληρώσει βαθμιαία την δουλειά και μοιράστε τον κάθε στόχο σε μικρούς, επιμέρους στόχους που δεν θα είναι επιβαρυντικοί. Επιβραβεύστε τον εαυτό σας για κάθε μικρό στόχο που επιτυγχάνετε και σταματήστε να βλέπετε τα λάθη ως καταστροφή. Σκεφτείτε ότι όλοι οι ταλαντούχοι και διάσημοι άνθρωποι στον κόσμο, έχουν αποτύχει και έχουν κάνει πολλά λάθη στην καριέρα τους για να φτάσουν τόσο ψηλά. Επιτυχία δεν είναι η αποφυγή λαθών, αλλά η ανάκαμψη από τα λάθη και η συνεχής προσπάθεια για βελτίωση.

Συγκρίνοντας τον εαυτό μας με άλλους

Πολλές φορές συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με άλλους και εξάγουμε συμπεράσματα για το πόσο επιτυχείς και σωστοί είμαστε βασιζόμενοι σε αυτές τις συγκρίσεις. Υπάρχουν οι συγκρίσεις με το καλύτερο (με ανθρώπους που φαίνεται να είναι σε καλύτερη οικονομική κατάσταση, ή να έχουν περισσότερες επιτυχίες, ή καλύτερη εμφάνιση κ.ο.κ.) και οι συγκρίσεις με το χειρότερο (με αυτούς που τα πάνε χειρότερα από εμάς). Συνήθως αισθανόμαστε καλά όταν κάνουμε τις συγκρίσεις με το χειρότερο και αισθανόμαστε άσχημα όταν κάνουμε τις συγκρίσεις με το καλύτερο. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια στις ζωές των άλλων. Έτσι όταν συγκρινόμαστε με κάποιον, συγκρίνουμε τον δικό μας εσωτερικό κόσμο με τον εξωτερικό κόσμο του άλλου. Επίσης, υπάρχει το εξής οξύμωρο. Πολλοί εκατομμυριούχοι νιώθουν στερημένοι και θλιμμένοι επειδή δεν μπορούν να φτάσουν τους δισεκατομμυριούχους. Παντά θα υπάρχει και πάντα θα βρίσκουμε έναν τομέα στον οποίο τα πάμε καλύτερα ή χειρότερα από κάποιον άλλον. Μπορεί να έχει να κάνει με την εξωτερική εμφάνιση, αθλητικές δεξιότητες ή επαγγελματική καριέρα. Η σύγκριση προσθέτει πολύ πίεση, καθώς όλοι βρισκόμαστε σε διαφορετικές συνθήκες στην ζωή μας κάθε φορά. Αν και εσείς μπορούσατε να αντέξετε να έχετε καθημερινά ένα σεφ και έναν προσωπικό γυμναστή, πολύ πιθανόν και εσείς να είχατε το καλλίγραμο σώμα που έχουν οι σταρ του Χόλιγουντ.

Δυστυχώς, αρκετά συχνά οι γονείς συγκρίνουν τα παιδιά τους με άλλα παιδιά σε διάφορους τομείς της ζωής και ιδιαίτερα στις ακαδημαϊκές επιδόσεις. Τέτοιες συγκρίσεις όταν γίνονται επαναλαμβανόμενα και σταθερά, εγκαθιδρύονται και γίνονται αυτοεικόνα ( ‘Είσαι καλός στα αθλήματα, αλλά η αδερφή σου είναι αυτή που έχει το μυαλό’). Οι συγκρίσεις αποτελούν υπεργενικεύσεις της πολυπλοκότητας και των ταλέντων που όλοι διαθέτουμε ως ανθρώπινα όντα. Η καλύτερη σύγκριση που μπορεί κάποιος να κάνει είναι να συγκρίνει τις γνώσεις ή τις δεξιότητες που κατέχει σήμερα με τις γνώσεις και δεξιότητες που κατείχε τον προηγούμενο μήνα ή χρόνο. Αυτό το είδος σύγκρισης μπορεί να βοηθήσει και να οδηγήσει το άτομο να αναπτύξει τις ικανότητες του στο βέλτιστο βαθμό.

Ικανοποίηση των άλλων και αναζήτηση επιβεβαίωσης

Οι συμπεριφορές αυτές απορρέουν από το γεγονός ότι κάποιος θέλει να αρέσει σε όλους και υπερτιμάει την γνώμη των άλλων με τίμημα τον χρόνο, την ενέργεια και την αυτοεκτίμηση του. Οι γονείς μπορεί να ήταν αλαζόνες, νάρκισσοι και συναισθηματικά κακοποιητικοί και έτσι στόχος του παιδιού για να επιβιώσει ήταν να τους επιβεβαιώνει και να τους ικανοποιεί σε ό,τι ζητούσαν. Έρευνες δείχνουν ότι τα παιδιά που έχουν κακοποιηθεί είναι πολύ πιο ικανά να αναγνωρίσουν τις εκφράσεις του προσώπου που δείχνουν θυμό σε σύγκριση με τα μη κακοποιημένα παιδιά. Σε ένα βαθύτερο επίπεδο, ο εγκέφαλος μπορεί να έχει ‘καλωδιωθεί’ με τέτοιο τρόπο ώστε να ικανοποιεί ή να εντυπωσιάζει τους άλλους για να μην θυμώσουν και τον χτυπήσουν συναισθηματικά ή σωματικά.

Ένας άλλος λόγος μπορεί να απορρέει από την ευαισθησία κάποιου στην απόρριψη. Έτσι μοναδική στρατηγική αυτού, για να μην απορριφθεί και αισθανθεί μειονεκτικά, είναι να προσπαθεί να ικανοποιεί τους άλλους και να αποφεύγει κάθε είδους τσακωμό ή αντιπαράθεση, αλλά και να εκτεθεί σε άλλους. Επιπρόσθετα, μπορεί κάποιος να έχει μεγαλώσει με γονείς που είχαν κατάθλιψη ή εξάρτηση από ουσίες και το μόνο που μπόρεσαν να κάνουν για να τραβήξουν την προσοχή τους ήταν να τους φροντίσουν και να τους καλύψουν οποιεσδήποτε συναισθηματικές ανάγκες είχαν. Η συμπεριφορά της ικανοποίησης των άλλων είναι και μία λάθος χρήση της ενσυναίσθησης. Επειδή κάποιος μπορεί να αισθανθεί πότε οι άλλοι δεν αισθάνονται καλά, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους κάνει να αισθανθούν καλά. Πάντα υπάρχει η επιλογή ώστε να ξεφορτωθούμε τα ‘πρέπει’. Σκεφτείτε μόνο τα κόστη που προκύπτουν από τέτοιου είδους συμπεριφορές και το στρες που προκαλείται στον εαυτό σας κάθε φορά που διαλέγετε να ικανοποιήσετε κάποιον άλλον σε βάρος των δικών σας στόχων. Έτσι, αυτή η δυσλειτουργική στρατηγική γυρνάει μπούμερανγκ και οδηγεί στο να αισθανόμαστε τύψεις και ενοχές κάθε φορά που κάποιος δεν μας συμπεριφέρεται σωστά. Θα έχουμε ακούσει πολλές φορές την φράση ‘Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου συμπεριφέρθηκε τόσο σκάρτα, από την στιγμή που εγώ έκανα τα πάντα για αυτόν και οτιδήποτε μου ζητούσε!’.

Ξεκινήστε να θέτετε τα όρια σας και να λέτε ‘όχι’ σε υπερβολικές απαιτήσεις. Με αυτό τον τρόπο θα μάθετε να αποδέχεστε κάποια βραχύχρονη δυσφορία με αντάλλαγμα μία μακροχρόνια ανακούφιση από το άγχος του να ενδίδετε σε οποιαδήποτε απαίτηση των γύρω σας. Βάλτε σε προτεραιότητα και φέρτε σε μια ισσοροπία τις ανάγκες των άλλων με τις δικιές σας. Θυμηθείτε ότι προυπόθεση για να είστε εσείς καλά, είναι πρώτα η δική σας καλή σωματική και ψυχική υγεία και μετά η υγεία των άλλων.

Πηγή: http://psychopedia.gr/

Tι σημαίνει η μόνιμη τάση για αργοπορία

Αν και όλοι μας έχει συμβεί να καθυστερήσουμε σε κάποιο ραντεβού, ή υποχρέωση, εντούτοις υπάρχουν άτομα που η αργοπορημένη τους άφιξη σχεδόν σε κάθε τους ραντεβού είναι κάτι που τους χαρακτηρίζει γενικότερα.

Γνωρίζατε ότι η τάση για αργοπορία έχει το δικό της ξεχωριστό νόημα, ειδικά όταν είναι μόνιμη, ή εμφανίζεται με συνέπεια σε μια συγκεκριμένη σχέση/υποχρέωση.

Τι μπορεί να δείχνει, λοιπόν, η μόνιμη τάση για αργοπορία;

Η διαπροσωπική δυναμική στην σχέση δύο ατόμων επηρεάζει βαθιά τη διαχείριση του χρόνου από το κάθε ένα άτομο σε αυτήν τη σχέση. Αυτή η επιρροή πραγματώνεται συχνά ως κυριαρχία, ή υποταγή.

Η δρ Julie Jarett Marcuse, ψυχολόγος/ψυχαναλύτρια στο ινστιτούτο William Alanson White στη Ν. Υόρκη, περιγράφει με ένα παράδειγμα αυτή την περίπτωση:

Μία ασθενής ένιωθε ότι το αφεντικό της στην δουλειά “απολάμβανε” την εξουσία του με τρόπο επιδεικτικό. Η ίδια αδυνατούσε να διακρίνει μεταξύ του “δικαιώματος” του αφεντικού της να ελέγχει την ώρα άφιξής της στη δουλειά και του “αυταρχικού” ελέγχου που αυτή η συμπεριφορά μπορεί να σημάνει επί προσωπικού. Την ενοχλούσε ότι εκείνος ίσως να αισθανόταν ανώτερός της και ανησυχούσε ότι η αδυναμία της να φτάνει στην δουλειά στην ώρα της, επιβεβαίωνε και ενθάρρυνε αυτήν τη συμπεριφορά από εκείνον. Αυτή της η δυσφορία είχε πάρει τη μορφή της χρόνιας καθυστέρησης/αργοπορίας.

Η αργοπορία είναι μέρος του “διαλόγου” ώθησης και έλξης ανάμεσα σε δύο πρόσωπα. Από την μία εκφράζει παθητικά δυσαρέσκεια σχετικά με τις προσδοκίες των άλλων και από την άλλη εκφράζει θυμό για την “υποχρεωτική” συμμόρφωση του να είναι κανείς τυπικός στην ώρα του. Αυτά τα συναισθήματα μεγέθυναν τον θυμό της ασθενούς ως προς το αφεντικό της. Ήθελε να μπορεί να τον αψηφά και να πηγαίνει και να φεύγει από τη δουλειά όποτε εκείνη επιθυμούσε και όχι όποτε της όριζε το αφεντικό της. Την ίδια στιγμή, επειδή παράλληλα λαχταρούσε την έγκρισή του, το γεγονός ότι ήθελε να τον αψηφά, της δημιουργούσε αίσθημα ανασφάλειας και άγχους. Φοβήθηκε, επίσης, μήπως τελικά χάσει τη δουλειά της.

Μετά από προσεκτική προσέγγιση, η ασθενής κατάλαβε ότι ο τρόπος που αντιδρούσε απέναντι στο αφεντικό της, ήταν σαν εκείνος να ήταν ο παράλογος, καταπιεστικός πατέρας της. Κατάλαβε ότι αργοπορία της ήταν ένας “συμβιβασμός” μεταξύ των αντίθετων δυνάμεων στο εσωτερικό της. Το ανεξάρτητο πνεύμα της ερχόταν σε σύγκρουση με την ανάγκη για έγκριση από το αφεντικό της (ή τον… πατέρα της). Η μόνιμη αργοπορία της ήταν μια πράξη δυσαρέσκειας, την οποία προσπαθούσε ταυτοχρόνως να περιορίσει.

Τι μπορεί να δείχνει το αντίθετο της αργοπορίας, δηλαδή το να είναι κάποιος πάντα συνεπής στα ραντεβού του;

Η ακρίβεια δείχνει ενδιαφέρον και σεβασμό για τους άλλους. Είναι ένα σημάδι καλών τρόπων, σεβασμού και, μερικές φορές, δείχνει μια προθυμία για συνεργασία. Προκύπτει από την ευγένεια και είναι μια κοινωνική αναγκαιότητα. Το να καθυστερεί κανείς μόνιμα εκφράζει έλλειψη σεβασμού. Συνεπάγεται ότι το άτομο έχει άλλες προτεραιότητες.

Η μόνιμη αργοπορία είναι σημαντική επειδή αποκαλύπτει μια εσωτερική σύγκρουση: Η ασθενής της δρ Jarett Marcuse ήθελε να τα πηγαίνει καλά στην εργασία, αλλά πίστευε ότι η “υποταγή” στο αφεντικό της, την μείωνε ως άτομο.

Εάν η αργοπορία/καθυστέρηση είναι ένα πρόβλημα στη ζωή σας, δοκιμάστε το εξής πείραμα: Για μια ημέρα πηγαίνετε σε όλα σας τα ραντεβού/υποχρεώσεις πέντε λεπτά νωρίτερα. Δείτε πώς θα σας κάνει να αισθανθείτε. Όσο και όσοι συνηθίζουν να αργοπορούν αρνούνται πεισματικά την σημασία αυτής της συνήθειάς τους, εντούτοις η μόνιμη αργοπορία συνήθως έχει ψυχολογικό υπόβαθρο. Το να είναι κανείς συνεπής μπορεί να αποτελέσει τεράστια ανακούφιση.

Πηγή: iatropedia.gr, psychologytoday.com

Γιατί αισθανόμαστε ότι πέφτουμε λίγο πριν κοιμηθούμε

Έχετε ποτέ νοιώσει το ανεξήγητο συναίσθημα ότι πέφτετε ακριβώς την στιγμή που πάτε να βυθιστείτε στον ύπνο;

Διαβάστε παρακάτω τι συμβαίνει.

Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν βιώσει αυτό το φαινόμενο, το περιγράφουν σαν την ξαφνική αίσθηση ότι θα γλιστρήσουν ή ότι πέφτουν σε ένα κενό. Κάποιοι μπορεί να συνεχίσουν τον ύπνο, αλλά η πλειοψηφία των ανθρώπων ξυπνά με μια ταχυκαρδία και αισθάνονται φοβισμένοι.

Ίσως έχετε ακούσει διάφορες εξηγήσεις όπως, η ψυχή σας αφήνει το σώμα σας ή έχετε καταληφθεί από σκοτεινές δυνάμεις, όταν αυτό συμβεί, αλλά τίποτα από αυτά δεν είναι αλήθεια. Αυτό ονομάζεται μυοκλονικό αναπήδημα και είναι μια φυσιολογική διαδικασία.
2082455-650-1464149291-50752e794dee2719fbe31510c34cd82f

Όταν κοιμόμαστε, περνάμε από πολλούς κύκλους του ύπνου,ο καθένας αποτελούμενος από τέσσερα διαφορετικά στάδια. Η αίσθηση ότι πέφτεις κάτω συμβαίνει κατά τη διάρκεια του πρώτου σταδίου του ύπνου, που ονομάζεται NREM. Υπάρχουν μερικές θεωρίες σχετικά με το γιατί συμβαίνει αυτό. Η μια είναι ότι όταν οι μύες σας χαλαρώνουν όπως όταν είστε έτοιμοι να κοιμηθείτε, ο εγκέφαλός σας μπερδεύεται μερικές φορές και σκέφτεται ότι πέφτετε. Σαν αποτέλεσμα, οι μύες σας αντιδρούν με τέντωμα προς τα επάνω, έτσι είστε μόνοι σας να ‘πιαστείτε πριν πέσετε. Άλλοι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι ένα αντανακλαστικό του ανθρώπου που αναπτύχθηκε κατά τη διάρκεια της εξελικτικής διαδικασίας για να τον αποτρέψει από το να πέσει κάτω από τα δέντρα, όπου κάποτε κοιμόταν.

Είναι επίσης αρκετά συνηθισμένο να αισθάνεστε ξαφνικά ένα ήπιο ‘ηλεκτροσόκ’ που σας πετά στιγμιαία επάνω. Αυτό μπορεί να συμβεί μετά από μια αγχωτική ημέρα ή αν είστε πολύ κουρασμένοι, έχετε ακανόνιστες συνήθειες ύπνου ή υποφέρετε από άγχος.
Εκτιμάται ότι αυτό το φυσιολογικό φαινόμενο επηρεάζει 7 στους 10 ανθρώπους σε κάποια στιγμή στη ζωή τους. Μπορεί να εμφανιστεί είτε μόνο για μια στιγμή ή να επαναλαμβάνεται. Εάν έχετε αυτήν την εμπειρία συχνά, σας προτείνουμε να δείτε ένα γιατρό. Αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις, δεν έχει βλαβερές συνέπειες για την υγεία σας, και δεν είναι μια ασθένεια ή παθολογική κατάσταση. Έτσι θυμηθείτε ότι δεν υπάρχει τίποτα το ανησυχητικό. Απλώς πάρτε μια βαθιά ανάσα και προσπαθήστε να χαλαρώσετε και να αποκοιμηθείτε.

Πηγή: Πηγή: http://www.tilestwra.com/

«Ο υγιής άνθρωπος δεν βασανίζει τους άλλους..»

«Ο υγιής άνθρωπος δεν βασανίζει τους άλλους. Γενικά είναι οι βασανισμένοι που εξελίσσονται σε βασανιστές...» – Karl Jung

Πηγή: http://www.o-klooun.com/

Πως να αναγνωρίσετε την αγοραφοβία

Η αγοραφοβία είναι ένας τύπος αγχώδους διαταραχής κατά την οποία το άτομο μπορεί να αποφεύγει μέρη ή καταστάσεις που το κάνουν να νιώθει πανικόβλητος, ανήμπορος, αμήχανος και “παγιδευμένος”, εξαιτίας της παρουσίας πολλών ανθρώπων γύρω του.
Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια που η αγοραφοβία γνωρίζει, δυστυχώς, “άνθιση” (κυρίως στις μεγαλουπόλεις), υπάρχουν ορισμένες παρανοήσεις σχετικά με το τι ακριβώς συνιστά μια κρίση αγοραφοβίας.

Γι’ αυτόν το λόγο, είναι σημαντικό να γνωρίζετε τα αληθινά συμπτώματα της αγοραφοβίας για να ξέρετε τι σας συμβαίνει σε περίπτωση που νιώθετε κάτι παρόμοιο.
Τα τυπικά συμπτώματα της αγοραφοβίας περιλαμβάνουν:

-Φόβο του να είναι κανείς μόνος σε οποιαδήποτε κατάσταση
-Φόβο του να βρίσκεται κανείς σε πολυσύχναστα μέρη
-Φόβο απώλειας του ελέγχου σε δημόσιο χώρο
-Φόβο του να είναι κανείς σε μέρη όπου μπορεί να είναι δύσκολο να φύγει, όπως ασανσέρ ή τρένο
-Αδυναμία να βγει κανείς από το σπίτι ή να είναι σε θέση να το κάνει, μόνο αν κάποιος άλλος τον συνοδεύει
-Αίσθημα αδυναμίας
-Υπερβολική εξάρτηση από τους άλλους

Επιπλέον, μπορείτε να παρουσιαστούν συμπτώματα κρίσης πανικού, όπως:

-Γρήγορος καρδιακός ρυθμός
-Υπερβολική εφίδρωση
-Δυσκολία στην αναπνοή
-Τρέμουλο, μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα
-Πόνος ή “πλάκωμα” στο στήθος
-Ζαλάδα
-Ξαφνική έξαψη ή ρίγη
-Στομαχικές διαταραχές ή διάρροια
-Αίσθημα απώλειας του ελέγχου
-Ακραίος φόβος θανάτου

Πηγή: mayoclinic.org, iatropedia.gr

Αγχώδεις διαταραχές: H αποτύπωση των συμπτωμάτων μέσα από αποκαλυπτικές φωτογραφίες

Οι αγχώδεις διαταραχές ανήκουν σε μια κατηγορία διαταραχών που επηρεάζουν τη συμπεριφορά, τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τη σωματική υγεία. Οι έρευνες σχετικά με την προέλευσή τους συνεχίζονται, αλλά θεωρείται ότι προκαλούνται από ένα συνδυασμό βιολογικών παραγόντων και προσωπικών καταστάσεων του ατόμου. Επίσης δεν μπορούν οι αγχώσδεις διαταραχές να προσδιοριστούν επακριβώς κάθε φορά. Ωστόσο το άγχος μπορεί να πάρει πολλές διαφορετικές μορφές, όπως κρίσεις πανικού, φοβίες και στρες.

Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει οι αγχώδεις διαταραχές επηρεάζουν περίπου 1 στα 10 άτομα. Είναι περισσότερο διαδεδομένες στις γυναίκες παρά στους άντρες και επηρεάζουν τόσο παιδιά, όσο και τους ενήλικες.

Οι κυριότερες αγχώδεις διαταραχές είναι οι εξής: Διαταραχές Πανικού, Φοβίες, Κοινωνική φοβία, Ειδική φοβία, Διαταραχή Μετατραυματικού Στρες, Ιδεοψυχαναγκαστική Διαταραχή και Γενικευμένη Αγχώδης Διαταραχή.

H 23χρονη Katie Joy φοιτήτρια φωτογραφίας αποφάσισε να απεικονίσει αυτά τα συμπτώματα μέσα από μια σειρά φωτογραφιών, που ονόμασε “My Anxious Heart”. To άλμπουμ της περιέχει 12 φωτογραφίες που απεικονίζουν το άγχος και ρίχνουν φως στην συναισθηματική και σωματική δοκιμασία που συνοδεύει την αγχώδη διαταραχή.

“Παλεύω με την κατάθλιψη και το άγχος για πάνω από 10 χρόνια”, λέει η ίδια. Και συνεχίζει: “Είχα κάνει ένα πρότζεκτ παρόμοιο με αυτό σε άλλη κατηγορία και συνειδητοποίησα πόσο πολύ είχα ανάγκη να αντιμετωπίσω, κυριολεκτικά(!), τους φόβους μου. Όσο περισσότερο επέτρεπα στο άγχος να με συνεπάρει και μπορούσα να το περιγράψω, τόσο περισσότερο μπορούσα και να το αποτυπώσω σε μια φωτογραφία”.

Πηγή: http://psychopedia.gr/

Τα 3 είδη γυμναστικής που καταπολεμούν το άγχος!

Ένα από τα πιο σημαντικά ρητά που μάθαμε στο σχολείο είναι το νους υγιής εν σώματι υγιεί!

Μπορεί σε μικρή ηλικία να μην έδινα τόση βάση σε αρχέγονες προτάσεις, να γέλαγα ακούγοντάς τες και πολλές φορές να έδειχνα αδιαφορία σε ό,τι δεν ήταν σύγχρονο και μοντέρνο. Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα ότι γυμναστική αναπτύσσει το πνεύμα και δυναμώνει το σώμα με έναν ιδιαίτερο τρόπο που φέρνει ηρεμία και αυτοπεποίθηση την ίδια στιγμή!
Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα 3 είδη γυμναστικής μπορούν να σε απαλλάξουν από ψυχικές ασθένειες και φυσικά να αποφέρουν ένα καλλίγραμμο σώμα. Διαβάζοντας παρακάτω θα καταλάβεις ότι οι προσπάθειες σου για υπέροχους γλουτούς (που έχει γίνει η εμμονή μας) και γραμμωμένους κοιλιακούς (άλλη μια εμμονή), δημιουργούν μια δυνατή βάση για ψυχολογική ισορροπία και μακροζωία που θα μείνουν σε βάθος χρόνου.


Τρέξιμο

Θα είναι ίσως η χιλιοστή φορά που το ακούς. Το τρέξιμο βοηθάει στη καύση θερμίδων και λίπους, στα καρδιακά προβλήματα, βελτιώνει τη μνήμη και τον ύπνο και αποβάλλει το άγχος. Κάνοντας jogging 5 λεπτά κάθε μέρα ενισχύεις τις σωματικές σου αντοχές και συμβάλεις σε μια πιο ποιοτική και ίσως μακροχρόνια ζωή. Τι περιμένεις λοιπόν; Φόρεσε τα ακουστικά σου, βάλε την αγαπημένη σου playlist και ξεκίνα να τρέχεις!


Πεζοπορία

Ναι, η φύση και το περπάτημα μας ηρεμεί. Υπάρχει κάτι ακόμα όμως που δεν ήξερες. Τα φυτά παράγουν ουσίες για να επιβραδύνουν την αποσύνθεσή τους, με αποτέλεσμα να επηρεάζουν την ανθρώπινη χαλάρωση και ευεξία. Αυτόματα μειώνεται το άγχος και οι ψυχικές ασθένειες που δημιουργούνται από τη πιεστική καθημερινότητα. Πάρε μια φίλη σου ή τον αγαπημένο σου σκύλο και απόλαυσε αυτό που σου προσφέρει απλόχερα η φύση.

Yoga

Είναι το trend των τελευταίων χρόνων (και καλά κάνει). Ξεκίνησε σαν μια εναλλακτική μορφή γυμναστικής που μειώνει τη κατάθλιψη, το θυμό και το άγχος! Η yoga σου μαθαίνει σωστές τεχνικές αναπνοής που βοηθούν στη συγκέντρωση και την ηρεμία, διδάσκει τη σωστή στάση του σώματος και ενδυναμώνει του μύες.

Πηγή Tlife.gr

Φόβος ή φοβία; Ο διαχωρισμός των δύο και πότε να ζητήσετε βοήθεια

Οι περισσότεροι φόβοι μας προέρχονται συνήθως από κάποια αρνητική εμπειρία - Στην περίπτωση όμως που κάποιος πάσχει από κάποια φοβία, οι αντιδράσεις του είναι περισσότερο ακραίες.

Ο φόβος είναι ένα φυσιολογικό και υγιές συναίσθημα. Παρότι πολλοί υποτιμούν τη χρησιμότητά του, ο φόβος στην πραγματικότητα αποτελεί «ασπίδα προστασίας» εμποδίζοντάς μας να εμπλακούμε σε ενδεχόμενα επικίνδυνες καταστάσεις όταν αυτό δεν είναι απαραίτητο. Ο φόβος, μας ωθεί σε δεύτερες σκέψεις και μας βοηθάει να αποφασίσουμε με βάση τη λογική και όχι τον (συχνά επικίνδυνο) παρορμητισμό μας. Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες, είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε τους φόβους μας χρησιμοποιώντας τη σκέψη και τη λογική, δεν επιτρέπουμε στους φόβους να κατακλύσουν τη ζωή μας, ούτε γινόμαστε παράλογοι. Οι φοβίες, από την άλλη, μεταμορφώνουν το συναίσθημα του φόβου σε κάτι που μας είναι ιδιαίτερα δύσκολο έως αδύνατο να διαχειριστούμε.

Φυσιολογικός φόβος

Οι περισσότεροι φόβοι μας προέρχονται συνήθως από κάποια αρνητική εμπειρία. Για παράδειγμα, μπορεί εύκολα να αρχίσουμε να φοβόμαστε περισσότερο από το μέσο όρο τους σκύλους αν στο παρελθόν μας έχουν επιτεθεί σκυλιά ή να φοβόμαστε τους κλέφτες αν το σπίτι μας έχει στο παρελθόν παραβιαστεί. Οι φόβοι επίσης μαθαίνονται. Ένα παιδί μπορεί να μάθει να φοβάται τις αράχνες παρακολουθώντας τις αντιδράσεις της μητέρας του. Μια γενικευμένα «φοβισμένη» συμπεριφορά μπορεί επίσης να είναι αποτέλεσμα μιας υπερπροστατευτικής ανατροφής. Ένας γονιός που υπερπροστατεύει το παιδί του, του περνά ασυνείδητα το μήνυμα ότι κινδυνεύει.

Παρόλα αυτά, και ανεξάρτητα από το τι φοβάται ο καθένας, όταν ο φόβος κυμαίνεται στα πλαίσια του φυσιολογικού, μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε άβολα αλλά δεν είναι σε θέση να μας καταβάλλει. Για παράδειγμα, πολλοί ανάμεσά μας μπορεί να φοβούνται τα αεροπλάνα αλλά είναι σε θέση να ταξιδέψουν όταν και εφόσον χρειαστεί. Μπορεί πριν την πτήση να κάνουν διαλογισμό, να πιούν ένα ποτό ή ακόμα και να πάρουν ένα ελαφρύ αγχολυτικό αλλά είναι σε θέση να διαχειριστούν τα συμπτώματα και να συνεχίσουν τη ζωή τους. Μπορεί να προτιμούν να ταξιδέψουν με αυτοκίνητο ή τραίνο όταν αυτό είναι εφικτό αλλά θα μπουν στο αεροπλάνο όταν αυτό είναι απαραίτητο ή σαφώς πιο πρακτικό.

Φοβίες

Στην περίπτωση όμως που κάποιος πάσχει από κάποια φοβία, οι αντιδράσεις του είναι περισσότερο ακραίες. Χρησιμοποιώντας σαν παράδειγμα το φόβο για τα αεροπλάνα, κάποιος που πάσχει από φοβία θα υποφέρει σε τέτοιο βαθμό κατά τη διάρκεια της πτήσης που θα εμφανίσει όχι μόνο συμπτώματα πανικού αλλά και σωματικά συμπτώματα (εφίδρωση, τρέμουλο, κλάμα). Στις περιπτώσεις μάλιστα που η φοβία είναι ακόμα πιο σοβαρή το άτομο δεν καταφέρνει ποτέ να ταξιδέψει με αεροπλάνο με αποτέλεσμα, αν δεν υπάρχει εναλλακτικός τρόπος μετακίνησης να ακυρώνει διακοπές και δουλειές και γενικά να επηρεάζεται η ποιότητα της ζωής του.

Πέρα πάντως από τη σοβαρότητα του φόβου, θα πρέπει κάποιος να λάβει υπόψη και την πηγή του. Επίσης, αν πρόκειται για έναν απλό φόβο, τότε το άτομο δεν πρόκειται να ξοδεύει πολύ χρόνο σκεπτόμενο τη φοβία του και ο φόβος θα το καταβάλλει μόνο όταν έρχεται αντιμέτωπο με το αντικείμενο που τον φοβίζει. Όταν όμως κάποιος πάσχει από φοβία, είναι πολύ πιθανό να αναπτύξει και ένα φόβο όσον αφορά τον ενδεχόμενο φόβο που μπορεί να βιώσει. Μπορεί να αρχίσει να ανησυχεί ότι κάτι θα γίνει που θα του πυροδοτήσει το φόβο και μπορεί ως αποτέλεσμα αυτού να αρχίσει να αλλάζει τις καθημερινές του συνήθειες σε μια προσπάθεια να αποφύγει μια τέτοια κατάσταση. Επίσης αν γνωρίζει ότι σύντομα θα πρέπει να αντιμετωπίσει αυτό το οποίο φοβάται μπορεί να αρχίσει να το σκέφτεται εμμονικά και να έχει πρόβλημα στο να συγκεντρωθεί σε άλλα σημαντικά για αυτό ζητήματα ή ακόμα και να κοιμηθεί, ιδιαίτερα όσο πλησιάζει η ώρα της «αναμέτρησης» με το αντικείμενο που τον φοβίζει.

Αναζητώντας βοήθεια

Οι φοβίες είναι εξαιρετικά εξατομικευμένες τόσο βάσει συμπτωμάτων όσο και βαθμού και σε γενικές γραμμές καλό είναι να αποφεύγεται η αυτό-διάγνωση. Τα παραπάνω αποτελούν έναν πολύ γενικό οδηγό σχετικά με το αν χρειάζεται ή όχι κάποιος να αναζητήσει βοήθεια, έχοντας όμως υπόψη ότι τα συμπτώματα σε κάθε περίπτωση μπορεί να ποικίλουν και σε ορισμένες περιπτώσεις να είναι πολύ διαφορετικά από αυτά που περιγράφονται στο παρόν άρθρο. Αν πιστεύετε ότι μπορεί να υποφέρετε από κάποια φοβία, είναι σημαντικό να ζητήσετε τη γνώμη ενός ειδικού ώστε να σας παρέχει μια σαφή διάγνωση και ένα πλάνο αντιμετώπισης που να ταιριάζει στην περίπτωσή σας.

Ζωή Στραβοπόδη-Τζιάνο, Ψυχοθεραπεύτρια – Οικογενειακή Σύμβουλος

Πηγή: protothema.gr

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Οι 9 μεταμφιέσεις του άγχους

Το άγχος είναι το ανώτατο επίπεδο μιας καθημερινής ακολουθίας διεγέρσεων. Είτε καταπιανόμαστε με ένα σοβαρό ψυχολογικό πρόβλημα είτε παίζουμε τένις βρισκόμαστε διαρκώς σε επαγρύπνηση. Σ αυτές τις περιπτώσεις βέβαια, η υψηλή διέγερση είναι ότι χρειάζεται: τέτοιου είδους ενασχόληση απαιτεί ιδιαίτερες ψυχικές και σωματικές εφεδρείες.

Όταν όμως η διέγερση είναι υπέρμετρη σε σχέση με το έργο που πρέπει να φέρουμε σε πέρας, τότε μετατρέπεται σε άγος. Με τον όρο άγχος εννοούμε πως στη θέση μιας διέγερσης που θα άρμοζε για την αντιμετώπιση μιας δεδομένης απειλής, υπάρχει μια τόσο μεγάλη ένταση, που τορπιλίζει τη σωστή αντίδραση.

Στην «αγχώδη συνδρομή» η προσοχή προσκολλάται στην πηγή της απειλής, περιορίζοντας όλα αυτά τα δεδομένα που θα μπορούσαν, σε διαφορετική περίπτωση , να χωρέσουν μέσα στην επιγνωσή μας. Άφθονα τεκμήρια αποδεικνύουν πως η επίγνωση περιορίζεται κάτω από συνθήκες στρες.

Για παράδειγμα , σε μια κλασική πια έρευνα, εθελοντές υποβλήθηκαν σε ένα πείραμα προσομοίωσης κατάδυσης σε μεγάλο βάθος, όντας οι ίδιοι μέσα σε θάλαμο υψηλής ατμοσφαιρικής πίεσης. Οι συνθήκες του πειράματος ήταν πραγματικά εντυπωσιακές , με πραγματικές μεταβολές της πίεσης που δέχονταν οι εθελοντές, ενώ η εισπνοή γινόταν μόνο από μπουκάλες οξυγόνου. Λόγω των απαραίτητων αυξομειώσεων στην ποσότητα του παρεχόμενου οξυγόνου, υπήρχαν κάποιοι αντικειμενικοί κίνδυνοι ¨ αν και όχι ιδιαίτερα σοβαροί. Γι αυτό το λόγο οι εθελοντές υποχρεώθηκαν να τηρούν κάποιους κανονισμούς ασφαλείας. Στη διάρκεια του πειράματος οι εθελοντές έπρεπε να φέρουν εις πέρας μια «αποστολή ανίχνευσης του βυθού», κατά την διάρκεια της οποίας έπρεπε συγχρόνως να εντοπίζουν τη θέση ους και να παρακολουθούν την εκπομπή ενός φωτεινού σήματος. Καθώς η «κατάδυση» έφτανε σε όλο και μεγαλύτερο βάθος , το άγχος των ατόμων συνεχώς αυξανόταν με αποτέλεσμα, ενώ ήταν σε θέση να συνεχίσουν την «αποστολή» τους, να μην μπορούν να εντοπίσουν το φωτεινό σήμα.

Η ιδέα πως το άγχος μειώνει την προσοχή δεν είναι καινούρια. Όπως πολύ εύστοχα είπε ο Σάμιουελ Τζόνσον: «πιστέψτε με, κύριε, ένας άνθρωπος που γνωρίζει πως σε 15 μέρες θα τον κρεμάσουν είναι δυνατόν να συγκεντρώσει το μυαλό του με τρόπο αξιοθαύμαστο».

Όταν η απόκριση στο στρες καθοδηγεί την προσοχή, αυτή εστιάζεται στην άμεση απειλή. Αυτό βέβαια είναι καλό στην περίπτωση που η προσοχή και η σωματική διέγερση ισοσταθμίζονται για να αντιμετωπίσουν μια απειλή και να την αποτρέψουν τη στιγμή που ακριβώς έρχεται. Στις μέρες μας όμως σπάνια οι στρεσογόνες καταστάσεις μας αφήνουν τέτοιες επιλογές. Τις περισσότερες φορές πρέπει να εξακολουθήσουμε να ζούμε όπως πριν και συγχρόνως να αντιμετωπίζουμε μια απειλητική κατάσταση που συνεχίζει να υφίσταται… πχ να πηγαίνουμε στη δουλειά μας, ενώ βρισκόμαστε εν μέσω κάποιου παρατραβηγμένου συζυγικού καυγά ή να πληρώσουμε τους φόρους μας, κι ας μας απασχολεί η ασθένεια του παιδιού μας.

Η προσοχή που είναι προετοιμασμένη να εστιάσει πάνω στην απειλή επικρατεί ακόμα κι όταν συμβαίνουν άλλα, πιο σημαντικά γεγονότα: σκέψεις σχετικές μ αυτή την απειλή παρεισφρέουν στην πιο ακατάλληλη ώρα. Αν θέλαμε να ορίσουμε τη λειτουργία του άγχους , θα μιλούσαμε γι αυτήν ακριβώς την παρείσφρηση.

O ψυχίατρος Mardi Horowitz κατάφερε ν απαριθμήσεις πολλές από τις αμφιέσεις και μεταμφιέσεις που μπορεί να περιβληθεί η παρείσφρηση του άγχους. Ο κατάλογος του είναι ευρύτατος και ιδιαίτερα διδακτικός: κάθε μια από τις παρεισφρήσεις είναι μια άποψη της "απόκρισης στο στρες" όταν αυτό φτάνει στα άκρα.

Μεταξύ τους περιλαμβάνονται και οι εξής:

Οδυνηρά συναισθήματα. Κύματα συναισθημάτων που περισσότερο αναβλύζουν από μέσα μας και παραμένουν στο πίσω μέρους του μυαλού μας, παρά αποτελούν την κυρίαρχη διάθεση.

Ενασχόληση και αναμάσημα. Μια διαρκής επίγνωση του στρεσογόνου γεγονότος που επανεμφανίζεται ανεξέλεγκτα, πέρα από τα όρια των συνηθισμένων σκέψεων που κάνουμε όταν αντιμετωπίζουμε ένα πρόβλημα.

Παρεισφρητικές ιδέες. Ξαφνικές και ανεπιθύμητες σκέψεις που δεν έχουν καμία σχέση με τη νοητική διεργασία εκείνης της στιγμής.

Επίμονες σκέψεις και αισθήματα. Συναισθήματα ή ιδέες που ένα άτομο δεν μπορεί να τις σταματήσει.

Υπερ εγρήγορση. Υπερβολική ετοιμότητα, σχολαστικός έλεγχος και έρευνα που διακατέχεται από ανήσυχη προσμονή.

Αϋπνία. Παρεισφρητικές ιδέες και εικόνες που χαλάνε τον ύπνο.

Κακά όνειρα. Συμπεριλαμβάνονται οι εφιάλτες και η αγχώδης αφύπνιση, καθώς και άλλα ανήσυχα όνειρα. Το περιεχόμενο των κακών ονείρων δεν είναι απαραίτητο να έχει στενή σχέση με το αληθινό γεγονός.

Ανεπιθύμητη αίσθηση. Η ξαφνική και ανεπιθύμητη είσοδος μιας αίσθησης ασυνήθιστα έντονης, ή και άσχετης με την παρούσα κατάσταση , στη σφαίρα της επίγνωσης.

Αντιδράσεις ξαφνιάσματος. Φοβισμένη υποχώρηση ή ωχρότητα του προσώπου ως απάντηση σε ερεθίσματα που κανονικά δεν δικαιολογούν τέτοιου είδους αντιδράσεις.

Όπως καταλάβατε, το άγχος παρεισφρέει με πολλές μορφές στη νοητική διαδικασία. Πάντως όποια κι άν είναι η μάσκα που φοράει , όταν κατακλύσει την προσοχή "πάσχει ολόκληρη η παράσταση". Όπως θα δούμε το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο είναι η ίδια η προσοχή, για την ακρίβεια η έλλειψη προσοχής ή η άρνηση. Για να δούμε πως η άρνηση μπορεί να εξαφανίσει το άγχος, πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τον καίριο ρόλο του γνωσιακού μηχανισμού στη διαδικασία απόκρισης στο στρες , και ιδιαίτερα στο ρόλο που παίζει η επίγνωση της απειλής.

~ Ζωτικά ψέματα, απλές αλήθειες - Η ψυχολογία της αυταπάτης . Του Daniel Goleman . Εκδόσεις έσοπτρον Σελ 72-76

by Αντικλείδι , http://antikleidi.com

Δυσθυμία:Μια πολύ συχνή ήπια μορφή κατάθλιψης!

Η δυσθυμική διαταραχή αποτελεί ένα λιγότερο σοβαρό είδος κατάθλιψης και ανήκει στις λεγόμενες διαταραχές της διάθεσης. Παρουσιάζει χρόνια συμπτώματα που είναι επίμονα και εμποδίζουν το άτομο να είναι λειτουργικό ή να αισθάνεται καλά.
Ποια είναι τα συμπτώματά της; Μερικά από τα πιο αξιοσημείωτα είναι:

Στεναχώρια
Εκνευρισμός
Απώλεια της χαράς της ζωής
Απώλεια σeξουαλικού ενδιαφέροντος

Η δυσθυμία οδηγεί σε κατάθλιψη;
Πολλοί άνθρωποι με δυσθυμία εμφανίζουν επεισόδια μείζονος κατάθλιψης κάποια στιγμή στη ζωή τους. Οι γυναίκες εκδηλώνουν διπλάσια ποσοστά από ότι οι άνδρες, κάτι στο οποίο συμβάλλουν ορμονικοί παράγοντες αλλά και η εγκυμοσύνη, οι αλλαγές στον εμμηνορρυσιακό κύκλο, η επιλόχεια περίοδος, η εμμηνόπαυση. Επιπρόσθετοι στρεσογόνοι παράγοντες που μπορεί να επιβαρύνουν είναι οι ευθύνες στη δουλειά και στο σπίτι καθώς και η φροντίδα των παιδιών και των ηλικιωμένων.
Οι άνδρες πάσχουν σε μικρότερο βαθμό και η διάγνωση είναι δυσκολότερη. Η χρήση αλκοόλ ή ναρκωτικών και οι υπερβολικές ώρες εργασίας κρύβονται συχνά πίσω από τη δυσθυμία και εκδηλώνεται κυρίως με εκνευρισμό, θυμό και μία αίσθηση αποκαρδίωσης και λιγότερο με τη μορφή της απαισιοδοξίας και της ανημποριάς.

Τα συμπτώματα έχουν επιπτώσεις στην οικογένεια, την εργασία και το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον. Είναι πολύ σημαντικό να γίνει έγκαιρη διάγνωση για την αντιμετώπιση της διαταραχής.
Πώς αντιμετωπίζεται η δυσθυμία;
Υπάρχουν διαφορετικά είδη ψυχοθεραπείας διαθέσιμα για να βοηθήσουν κάποιον με δυσθυμία. Πριν αρχίσει κάποιος ψυχοθεραπεία, ένας επαγγελματίας ψυχικής υγείας θα αξιολογήσει την τρέχουσα κατάσταση του ατόμου καθώς και τη σοβαρότητα της κατάστασης για να βρει το κατάλληλο σχέδιο “αντιμετώπισης”

Οι βραχύχρονες γνωσιακές θεραπείες εστιάζουν στα συμπτώματα και στοχεύουν να βοηθήσουν το άτομο να αντικαταστήσει τις αρνητικές του σκέψεις και συμπεριφορές με μια πιο ρεαλιστική εικόνα για τον εαυτό του και τον κόσμο γύρω του. Απαραίτητα θεραπευτικά συστατικά είναι η συναισθηματική κατανόηση, η συνεργασία καθώς και η δουλειά στο σπίτι.

Οι ψυχαναλυτικές θεραπείες είναι μακροχρόνιες, εστιάζουν στη μελέτη των αιτιών που συνέβαλαν στη γένεση της διαταραχής και κρίνονται ως λιγότερο αποτελεσματικές.

Πηγή: newsitamea.gr

H εικόνα των γυναικών για το σώμα τους διαταράσσει την ψυχολογία τους

Ο συσχετισμός της εικόνας σώματος με τις διαταραχές διατροφής είναι δεδομένος για τους επιστήμονες που ασχολούνται με το διογκούμενο αυτό πρόβλημα στις δυτικές κοινωνίες.

Οι νέες γυναίκες, κι όχι μόνον οι έφηβες, πολύ συχνά προσπαθούν να μοιάσουν σε ένα μανεκέν ή μια καλλιτέχνιδα η οποία έχει εντελώς διαφορετικό σωματότυπο από τις ίδες. Και στην προσπάθεια αυτή χαλούν την υγεία, την ορμονική ισορροπία και βέβαια την ψυχολογία τους.
Πρόσφατες έρευνες, μάλιστα, που διεξήχθησαν στις ΗΠΑ το 2003 δείχνουν ότι η δυσαρέσκεια που έχουν οι γυναίκες με το το σώμα τους έχει αυξηθεί τα τελευταία 10 χρόνια παγκοσμίως.

Το αποτέλεσμα είναι να κοιτούν οι γυναίκες αυτές το είδωλό τους στον καθρέπτη και να “βλέπουν” μια εικόνα πολύ χειρότερη από αυτή που αντικειμενικά έχουν… Αυτό είναι το πρώτο στάδιο για να αναπτύξουν κάποια από τις γνωστές διαταραχές ψυχογενή βουλιμία ή ψυχογενή ανορεξία.

Πριν από την ανάπτυξη αυτής της σοβαρής ψυχοπαθολογίας ωστόσο, υπάρχουν κι άλλες, πιο ήπιες αλλά επικίνδυνες μορφές ψυχικής διαταραχής κατά τις οποίες οι γυναίκες “βλέπουν” το σώμα τους ή σημεία του σώματος τους διαφορετικά από ότι είναι αλλά δεν προβαίνουν σε ακραία διατροφικά “μέτρα”.

Σε έρευνα που διεξήχθει από την Μαρία Κουφάκη και το Βρετανικό Πανεπιστήμιο του Μπρίστολ (2005) παρατηρήθηκε πως πολλές Ελληνίδες που είχαν ένα φυσιολογικό βάρος, παρόλο που θεωρούσαν ότι είχαν χαμηλότερο βάρος από τις παχύσαρκες γυναίκες, ήθελαν να μειώσουν κι άλλο τα κιλά τους.

Κι αυτό ήταν αποτέλεσμα της εμμονής να ακολουθούν τα ανορεκτικά ιδεώδη που προβάλλονται από την κοινωνία και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης ως “ωραία” και “αποδεκτά”.

“Σημάδια” που πρέπει να μας ανησυχούν:

1. Η υπερβολική ανησυχία για το βάρος
2. Η εμμονή για αδυνάτισμα
3. Ο υπερβολικός φόβος για αύξηση του βάρους
4. Η δυσαρέσκεια με την εικόνα του σώματός μας

Πηγή: iatropedia.gr

Μπορεί να μην είσαστε σε θέση να ελέγχετε το άγχος, αλλά δείτε πως μπορείτε να το διαχειριστείτε.

Εδώ είναι μερικές συμβουλές για τη διαχείριση του άγχους, που μπορεί να σας βοηθήσει να αισθανθείτε καλύτερα - με λιγότερο άγχος - κάθε μέρα:

1. Δεχτείτε ότι υπάρχουν γεγονότα που δεν μπορείτε να ελέγξετε.

2. Κρατήστε μια θετική στάση. Aντί να στέκεστε στα αρνητικά της καθημερινότητας ('' Τίποτα δεν πηγαίνει σωστά για μένα, '' ή '' μόνο άσχημα πράγματα πάντα μου συμβαίνουν'') . Δώστε στον εαυτό σας θετικά μηνύματα (''θα προσπαθήσω για το καλύτερο, '' ή '' Αν δυσκολευτώ πολύ δεν είναι ντροπή να ζητήσω βοήθεια'').

3. Εάν αισθάνεστε ότι "πνίγεστε", κάντε μια βόλτα με τα πόδια ή να οδηγήσετε στην αργή λωρίδα ,μιας και η οδήγηση υπό αρνητικά συναισθήματα μπορεί να σας ελαττώσει την κριτική σας ικανότητα ως οδηγός, ή μπορεί να τσακωθείτε ευκολότερα με τους άλλους οδηγούς.

4. Διαχειριστείτε το χρόνο σας. Δώστε στον εαυτό σας χρόνο για να γίνουν τα πράγματα.Να φτιάξετε ένα χρονοδιάγραμμα , ώστε να έχετε περισσότερο χρόνο για να προετοιμαστείτε για μια εκδήλωση , μια παρουσίαση, ένα τεστ, μια συνέντευξη κλπ.

5. Κάντε πράγματα που είναι ευχάριστα για εσάς, όπως το διάβασμα ενός βιβλίου, να ακούσετε μουσική, να αφιερώσετε χρόνο στο σκύλο/γάτα σας κλπ.

6. Πάρτε 15-20 λεπτά κάθε μέρα για να κάθεστε ήσυχα και να προβληματιστείτε. Βοηθάει στην διαχείριση του στρες να εξασκηθείτε σε τεχνικές χαλάρωσης, όπως η γιόγκα ή οι βαθιές αναπνοές.

7. Να ασκείστε τακτικά. Το ποδήλατο, το περπάτημα, πεζοπορία, τζόκινγκ, ή ακόμα και το γυμναστήριο. Το σώμα σας μπορεί να καταπολεμήσει το άγχος καλύτερα όταν είναι σε φόρμα.

8. Αποφύγετε το αλκοόλ και τα ναρκωτικά. Και μην καπνίζετε (θα γράψουμε άρθρο σχετικά με την ψυχολογία και το τσιγάρο).

9. Να τρώτε υγιεινά, με ισορροπημένα γεύματα.

10. Να επενδύετε χρόνο στην ξεκούραση και στον ύπνο. Το σώμα σας χρειάζεται χρόνο για να ανακάμψει από στρεσογόνα γεγονότα.

11. Αναζητήστε κοινωνική υποστήριξη.

Πηγή: http://www.psychologized.eu/

Κρίση Πανικού: 10 συμβουλές για να την διαχειριστείτε σωστά..

Η κρίση πανικού είναι μια ξαφνική αντίδραση του οργανισμού με συμπτώματα όπως είναι η δύσπνοια, οι μυϊκοί σπασμοί και η ναυτία σε συνδυασμό με το ανεξέλεγκτο άγχος και μερικές φορές μια αίσθηση επικείμενης καταστροφής. Ένας στους δέκα ανθρώπους, σύμφωνα με έρευνες, μάλιστα θα βιώσει κάποια στιγμή στη ζωή του μία τέτοια κρίση. Πως μπορείτε να τη διαχειριστείτε σωστά;Η κρίση πανικού λειτουργεί σαν φαύλος κύκλος. Όσο περισσότερο ανησυχείτε, ότι θα σας συμβεί, τόσο αυξάνετε τις πιθανότητες όντως να συμβεί. Το πρώτο βήμα για να περάσει πιο ανώδυνα είναι η αποδοχή και η γνώση. Εάν γνωρίζετε τι συμβαίνει, είστε καλύτερα προετοιμασμένοι να το αντιμετωπίσετε σωστά. Για το λόγο αυτό, πρέπει αρχικά να ξέρετε να αναγνωρίζετε τα συμπτώματα.

Συμπτώματα της κρίσης πανικού
Αν είστε σε θέση να αναγνωρίζετε τα συμπτώματα της κρίσης πανικού, τότε έχετε το σημαντικό πλεονέκτημα να είστε προετοιμασμένοι, ώστε να μπορέσετε να αντιδράσετε με τον ενδεδειγμένο τρόπο.

Τα πιο κοινά συμπτώματα της κρίσης είναι ο ακανόνιστος καρδιακός ρυθμός, η ζάλη, η δύσπνοια, η αίσθηση του κινδύνου πνιγμού, η ναυτία, ο τρόμος, η εφίδρωση, η κόπωση, η αδυναμία, ο πόνος στο στήθος, η καούρα, οι μυϊκοί σπασμοί, οι εξάψεις, το ξαφνικό ρίγος, το μούδιασμα των άκρων, ο φόβος της παράνοιας, ακόμα και ο φόβος ότι μπορεί να πεθάνετε ή ότι είστε σοβαρά άρρωστος.

10 tips για να είστε πανέτοιμοι

1. Αν έχετε την αίσθηση, ότι μπαίνετε σε ένα περιβάλλον κρίσης πανικού ή ανασαίνετε γρήγορα, προσπαθήστε να πάρετε αργές αναπνοές με τη βοήθεια μίας χαρτοσακούλας ή δημιουργώντας με τα χέρια σας μια «φωλιά».

Παρόλο που αισθάνεστε, ότι δεν μπορείτε να ανασάνετε, το πιο πιθανό είναι να αναπνέετε περισσότερο από όσο χρειάζεται, λαμβάνοντας υπερβολικό οξυγόνο, κάτι που σας δημιουργεί ζάλη. Η χαρτοσακούλα θα διατηρήσει το οξυγόνο σε φυσιολογικά επίπεδα.

2. Αλλάξτε τρόπο ζωής. Η άσκηση είναι ένας καλός τρόπος να «καταναλώνετε» την επιπλέον αδρεναλίνη που διαθέτετε. Αποφύγετε το κάπνισμα και το αλκοόλ, προσπαθήστε να τρώτε με πρόγραμμα και κρατηθείτε μακριά από τα επεξεργασμένα τρόφιμα και ροφήματα, προκειμένου να κρατήσετε τα επίπεδα του σακχάρου φυσιολογικά.

3. Μην προσπαθήσετε να …παλέψετε την κρίση πανικού. Κάτι τέτοιο, απλά θα αυξήσει τα επίπεδα αδρεναλίνης. Αντίθετα αποδεχτείτε, ότι το αίσθημα πανικού θα έρθει και θα φύγει, επιτρέποντας στα συμπτώματα να παίξουν τον «πανούργο» ρόλο τους στη δυσάρεστη αυτή κατάσταση. Μπορείτε να κάνετε «πρόβες» υποδυόμενοι, ότι όντως παθαίνετε κρίση πανικού για να εξασκηθείτε, σε περίπτωση που συμβεί.

4. Μην καλύπτετε τα συναισθήματά σας. Εκμυστηρευτείτε στον/ στη σύντροφό σας, σε έναν φίλο σας, την οικογένεια σας ή ακόμα και έναν ειδικό ό,τι σας απασχολεί, διευκολύνοντας τον εαυτό σας να απαλλαγεί από τα υπερβολικά συναισθήματα.

5. Όταν συμβεί η κρίση πανικού, προσπαθήστε να επικεντρωθείτε σε κάτι «έξω» από τον εαυτό σας. Ακούστε λίγη μουσική ή ασχοληθείτε με κάτι που σας ευχαριστεί, περιμένοντας τα συμπτώματα να υποχωρήσουν.

6. Μάθετε μία τεχνική χαλάρωσης. Αρχικά κλείστε τα μάτια σας και αναπνεύστε αργά και βαθιά. Ανακαλύψτε τις περιοχές της έντασης και «εξαφανίστε» τις με το μυαλό σας. Έπειτα, χαλαρώστε κάθε μέρος του σώματός σας, σιγά σιγά ξεκινώντας από τα πόδια. Σκεφτείτε ευχάριστα και καθημερινά πράγματα και πρόσωπα. Έπειτα από 20 λεπτά, πάρτε μερικές βαθιές ανάσες και τεντωθείτε.

7. Πείστε τον εαυτό σας, ότι τα συμπτώματα που παρουσιάζετε δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα υπερευαίσθητο νευρικό σύστημα. Πρόκειται απλά για παροδικά συναισθήματα, τα οποία δεν είναι ούτε επιζήμια, ούτε επικίνδυνα για την υγεία σας.

8. Μειώστε όσο μπορείτε την έκθεσή σας σε αγχωτικές καταστάσεις. Να είστε πάντα προετοιμασμένοι να εκφράσετε τις ανάγκες σας στον κοινωνικό σας περίγυρο και να υποστηρίξετε τον εαυτό σας.

9. Αναζητήστε μία γνωστική συμπεριφορική θεραπεία ή παραπλήσιες θεραπείες, μέσω συζήτησης.

10. Γίνετε μέλος ενός γκρουπ αυτοβοήθειας. Συμμετέχοντας σε μία ομάδα με άτομα, που βιώνουν κρίσεις πανικού και συζητώντας για αυτήν, «εξορκίζετε» στην ουσία το ίδιο το πρόβλημα και απαλλάσσεστε από το άγχος.

Πηγή: tovima.gr

Τα 12 μυστικά όσων νίκησαν το άγχος

Τι κέρδισαν όσοι κατάφεραν να νικήσουν το άγχος και να πάρουν ξανά τον έλεγχο των επιλογών τους. Από τον Γιώργο Μίλεση, MSc, Κλινικό Διαιτολόγο-Διατροφολόγο.

Ίσως δεν υπάρχει πιο ύπουλη παγίδα από την άμεση, μαγική λύση σε ό,τι αφορά τον ψυχικό μας κόσμο. Φάε, πιες ή κάπνισε για να μην σκέφτεσαι, για να μουδιάσει το μυαλό, για να αλλάξει η διάθεση, για να αντιμετωπίσεις διαφορετικά την πραγματικότητα... Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες πλάνες, που εσκεμμένα βυθίζουμε στον εαυτό μας.

Δεν αλλάζει όμως τίποτα με αυτόν τον τρόπο, δεν λύνονται τα προβλήματα και καταλήγουμε να απογοητευόμαστε και να παραιτούμαστε ολοένα περισσότερο. Από την εμπειρία μου, προσπαθώντας να καθοδηγήσω καθέναν από εσάς στην καθημερινότητά του, καταλήγω εν τέλει ότι «αν η μέρα φαντάζει αγώνας, θα πρέπει να προετοιμαστείτε κατάλληλα γι' αυτόν, όπως ακριβώς ένας αθλητής».

Όπως λοιπόν ο αθλητής υψηλού επιπέδου φροντίζει το σώμα και το περιβάλλον του πριν από τη μεγάλη δοκιμασία, έτσι και όσοι κατάφεραν να σπάσουν το φαύλο κύκλο της αυτοτιμωρίας (για τα λάθη) και του κανακέματος (για παρηγοριά) άλλαξαν τον τρόπο που βιώνουν οι ίδιοι την καθημερινότητά τους. Όσοι λοιπόν νίκησαν το άγχος και πήραν ξανά τον έλεγχο των επιλόγων τους...

Σήμερα, κοιμούνται καλύτερα. Για να συμβεί αυτό περιορίστε την καφεΐνη, καταρχήν μέχρι τις 5.00 μμ, αγοράστε ένα μπλε φωτάκι για την κρεβατοκάμαρα (σ.σ. βοηθά στην παραγωγή μελατονίνης, που μας ρίχνει σε βαθύ ύπνο) και ξεκινήστε νωρίτερα την προετοιμασία για ύπνο. Πιείτε γάλα ή χαμομήλι, πριν ξαπλώσετε. Κλείστε την τηλεόραση και πάρτε ένα βιβλίο μαζί σας για να νυστάξετε περισσότερο. Θα πρέπει να κοιμηθείτε όσο νωρίτερα γίνεται, για τουλάχιστον 6 ώρες, ώστε να έχετε καλύτερη απόδοση την επόμενη ημέρα, αλλά και για να μπορέσετε να ελέγξετε την όρεξή σας.

Αρρωσταίνουν λιγότερο. Ο καλύτερος ύπνος και το ισορροπημένο φαγητό θα δυναμώσει το σώμα και το πνεύμα μας. Αυτό όμως που θα πρέπει να διασφαλιστεί είναι η κατάλληλη πρόσληψη βιταμινών του Β-συμπλέγματος, Α, C, μαγνησίου και κατάλληλης ποσότητας πρωτεΐνης υψηλής βιολογικής αξίας. Σε κάποιες περιπτώσεις συστήνεται η χορήγηση συμπληρώματος διατροφής (με γλουταθειόνη, γλουταμινικό, γλυκίνη, κυστεΐνη, αντιοξειδωτικά κ.α.) για την διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Απομάκρυναν τη ζάχαρη. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τη ζάχαρη. Επειδή ακριβώς δεν έχει θρεπτική αξία, η υψηλή πρόσληψή της αναγκάζει το σώμα να χρησιμοποιεί και να εξαντλεί τα αποθέματά του σε «πρώτες ύλες». Ως συνέπεια αυτού, νιώθουμε κόπωση, αδυναμία συγκέντρωσης και μείωση πνευματικής απόδοσης.

Περιόρισαν την κατανάλωση αλκοόλ. Σε αντίθεση με την κοινή πεποίθηση το αλκοόλ δεν μας χαλαρώνει, αλλά αυξάνει την παραγωγή αδρεναλίνης που οδηγεί σε ανησυχία, αδυναμία ύπνου και εκνευρισμό. Γι' αυτό αποφύγετε το αλκοόλ, ειδικά κοντά στην ώρα του ύπνου.

Απέκτησαν ένα στρατηγικό σχέδιο διατροφής. Δεν πειραματιζόμαστε μόνοι μας -δεν είναι θέμα ντροπής ή εγωισμού- οι σπασμωδικές κινήσεις θα ανατροφοδοτήσουν το άγχος και την απογοήτευσή σας, με εκκωφαντικό τρόπο. Είναι απαραίτητο να ζητήσετε βοήθεια. Πρέπει να αξιολογηθούν οι καθημερινές σας πρακτικές, να σχεδιαστεί ένα εξατομικευμένο πλάνο αντιμετώπισης για να καλυφθούν οι ανάγκες, αλλά και οι όποιες ανεπάρκειες σε θρεπτικά συστατικά. Αρκούν μόνο μερικές εβδομάδες για νιώσετε τη διαφορά!

Έβαλαν προτεραιότητες. Κάντε μια λίστα με τα πράγματα που δεν είναι πραγματικά αναγκαία να κάνετε και βγάλτε τα από το πρόγραμμά σας.

Άφησαν τα προβλήματα της δουλειάς για το γραφείο. Δεν θα αλλάξει κάτι αν επαναλαμβάνουμε το trailer των εργασιακών προβλημάτων μέχρι το επόμενο πρωί. Μετά την έξοδο από το γραφείο, ασχοληθείτε με οτιδήποτε εκτός δουλειάς. Δοκιμάστε να αποσυμπιεστείτε προτού γυρίστε σπίτι, για να αποφύγετε τις υπερβολές όταν επιστρέψετε.

Επικεντρώθηκαν στο παρόν, όχι στο παρελθόν. Αν κάνατε ένα λάθος στο παρελθόν, μάθετε από αυτό αντί να κατηγορείτε τον εαυτό σας. Βοηθά επίσης να αφήσετε πίσω κάθε μνησικακία/παράπονο που αφορά το παρελθόν, αντί να επιμένετε σ' αυτά.

Μίλησαν για τις ανησυχίες τους! Η κουβέντα με έναν φίλο ή έναν ειδικό βοηθά να εξωτερικεύσετε τα συναισθήματά σας, ενώ παρέχει ψυχολογική υποστήριξη. Μιλώντας για ένα πρόβλημα σε κάποιον, συχνά βοηθά να αποκτήσετε πιο αντικειμενική οπτική των συναισθημάτων και των σκέψεών σας, αλλά και να δείτε τις λύσεις πιο εύκολα.

Βρήκαν ένα τρόπο διαφυγής, μια διέξοδο. Η ενασχόληση με τα παιδιά, η άσκηση, μια δημιουργική ενασχόληση/hobby, η κουβέντα με φίλους (εκτός δουλειάς), ένας περίπατος ή ένα cinema, ο σχεδιασμός μιας εκδρομής ή ενός ταξιδιού πραγματικά μπορούν να προσφέρουν μεγάλη ανακούφιση.

Πρόσεξαν τα θετικά σημεία της ζωής τους. Προσδιορίστε τα δυνατά σας σημεία. Πολλοί άνθρωποι κρύβουν τις ικανότητές τους από τον εαυτό τους, περισσότερο από ότι τις «αποκαλύπτουν» σ' άλλους.

Αποδέχθηκαν ό,τι ένιωθαν. Είναι ευεργετικό το να αποδεχθούμε ότι βιώνουμε μια κακή μέρα, που τίποτα δεν πάει καλά. Δεν έχει νόημα να προσπαθούμε να αλλάξουμε σπασμωδικά τη διάθεσή μας, με φαγητό, πότο ή φάρμακα. Ό,τι κι αν νιώθετε, να θυμάστε ότι είναι εφήμερο, θα περάσει και αύριο είναι μια άλλη μέρα...

Αυτό εν τέλει είναι και το ζητούμενο, να αποδεχθούμε ότι μπορεί να νιώσουμε και άσχημα, ότι χρειάζεται να προσπαθήσουμε να διαχειριστούμε (άλλη) μια κακή μέρα, ότι όλα αυτά που ζούμε είναι εντός προγράμματος και δεν συμβαίνουν μόνο σε εμάς. Αν αλλάξουμε το πώς εμείς οι ίδιοι ζούμε το παρόν, όλα αυτά πλέον αποκτούν διαφορετικό νόημα.

Γιώργος Μίλεσης, MSc

Κλινικός Διαιτολόγος-Διατροφολόγος MSc

πηγή: clickatlife.gr

Χωρίς σωματική έκφραση το μυαλό των μαθητών ναρκώνεται.

«Αυτό που συμβαίνει είναι ότι μεγαλώνοντας τα παιδιά τα εκπαιδεύουμε προοδευτικά από τη μέση και πάνω. Επικεντρώνουμε στο κεφάλι τους. Και ελαφρώς προς τη μία μεριά ,την αριστερή, δηλαδή καλλιεργούμε τη λογική (αναλυτική σκέψη, γλώσσα, μαθηματικά και φυσικές επιστήμες).

Δεν υπάρχει ούτε ένα εκπαιδευτικό σύστημα στον πλανήτη που να διδάσκει καθημερινά π.χ χορό στα παιδιά με τον τρόπο που διδάσκονται τα μαθηματικά. Γιατί; Γιατί όχι; Όλοι έχουμε σώματα. Δεν έχουμε;» ( Κεν Ρόμπινσον)

Η μονόπλευρη εκπαίδευση του μυαλού είναι αναποτελεσματική και βαρετή αν δεν φροντίσουμε παράλληλα την εκπαίδευση του σώματος και κατ’ επέκταση της ψυχής. Η κυρίαρχη τάση είναι να χρησιμοποιούνται τα σωματικά μέρη ενός παιδιού (μάτια, αυτιά ,χέρια , πόδια ,στόμα) ως βοηθητικά μόνο εργαλεία που υπηρετούν αποκλειστικά έναν σκοπό: ως πύλες εισόδου και άμεσης μεταφοράς της πληροφορίας στο μυαλό.

Με αυτό τον τρόπο όμως χάνονται στη διαδρομή πολλά από τα πιο πολύτιμα συστατικά της μάθησης ,τα συναισθήματα. Και τα συναισθήματα πολλές φορές γεννιούνται και κατοικούν στο σώμα. Το σώμα λοιπόν δεν είναι μόνο ο διακομιστής πληροφοριών στο μυαλό αλλά και ο γεννήτορας συναισθημάτων.

Στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα τα σώματα ελάχιστα συμμετέχουν στην διαδικασία της μάθησης. Η εικόνα των ακίνητων σωμάτων των μαθητών, των καρφωμένων πάνω στα θρανία, με τα ναρκωμένα μυαλά που παθητικά παίρνουν από το δάσκαλο τη δόση τους σε τυποποιημένη γνώση είναι τελείως αναχρονιστική και σίγουρα δεν προσφέρει πολύπλευρη και ολιστική εκπαίδευση.

Οι εικαστικές τέχνες, ο χορός , το θέατρο, η κίνηση, η μουσική, η άθληση έχουν μια δευτερεύουσα αξία και θεωρούνται υποδεέστερες από τα ακαδημαϊκά μαθήματα (γλώσσα, μαθηματικά ,φυσική, αρχαία, ιστορία…) , κάτι που προβληματίζει καθώς αποτελούν εξίσου υπερπολύτιμες πηγές γνώσεων και συναισθημάτων.

Φυσικά κυριαρχούν οι υπεραπλουστεύσεις, λόγω της χρησιμοθηρικής αντιμετώπισης της εκπαίδευσης, του τύπου: «Γιατί να κάνεις χορό αν δεν πρόκειται να γίνεις χορευτής; Γιατί να ασχοληθείς με τις τέχνες αφού δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις καλλιτέχνης;»

Αλήθεια μήπως εδώ μας ξεφεύγει και κάτι ακόμα; Ότι κατά την εφηβεία οι μαθητές, εκτός των άλλων αλλαγών, αποκτούν ένα νέο σώμα και ότι είναι απαραίτητο να το αποδεχτούν και να μάθουν πώς να το χειρίζονται και να εκφράζονται μέσα από αυτό. Ως προς αυτό, όμως, ελάχιστη βοήθεια μπορούν να προσφέρουν τα ακαδημαϊκά μαθήματα.

Στο ελληνικό σχολείο η σωματική-κιναισθητική νοημοσύνη είναι τελείως παραμελημένη και αυτό έχει ως αποτέλεσμα , εκτός από την έλλειψη ενδιαφέροντος για τη γνώση, και τη δυσκολία που έχουν οι μαθητές να εκφραστούν σωστά ,τόσο λεκτικά όσο και σωματικά.

Και τι άλλο είναι η έκφραση από μια διαδρομή λέξεων και εννοιών με όχημα τα συναισθήματα και με φορά από το μυαλό προς το σώμα. Όταν όμως τα συναισθήματα δεν έχουν ανοίξει το δρόμο εισερχόμενα πως μπορούν να ακολουθήσουν την αντίθετη διαδρομή εξερχόμενα;

Στον παρακάτω φανταστικό διάλογο τα ίδια τα παιδιά δίνουν τις απαντήσεις ,σχετικά με το ρόλο που θα μπορούσαν τα σώματά τους να έχουν.

Γιατί τα παιδιά έχουν χέρια;

Σχολείο: Μα φυσικά για να γράφουνε.

Παιδί : Λάθος. Με τα χέρια μου εκτός από τα να γράψω μπορώ να ζωγραφίσω, να κάνω γλυπτική, να τα λερώσω με χώματα, να πιάσω άλλα χέρια και να κάνω μεγάλες αγκαλιές, να βάλω καλάθι, να κάνω κουκλοθέατρο, να φτιάξω κολλάζ, να μαζέψω τα σκουπίδια στο προαύλιο του σχολείου, να κόψω στη μέση την τυρόπιτά μου για την φίλη μου που δεν έχει κολατσιό, να μαζέψω λουλούδια για τη δασκάλα μου, να τα απλώσω για εκείνο το παιδάκι που ήρθε από αλλού και δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα και αφού τα κάνω όλα αυτά να μετράω με τα δάχτυλα τις χαρές που μου δίνει το σχολειό.

Γιατί τα παιδιά έχουν πόδια;

Σχολείο: Για να πηγαινοέρχονται στο σχολείο.

Παιδί: Πέρα από το να πηγαίνω στο σχολειό μπορώ να χορέψω , να τρέξω από χαρά, να μου θυμίζουν να μην κλωτσάω τις ευκαιρίες, να απομακρύνομαι από τις κακοτοπιές, να βάλω το γκολ της ημέρας, να μάθω να στέκομαι στα δικά μου πόδια και να μην το βάζω στα πόδια όταν τα πράγματα δυσκολεύουν κάπως, να βρω τη δική μου περπατησιά και όχι να ακολουθώ τις πατημασιές των άλλων, να μάθω να ξεγλιστρώ και να μην γλιστρώ, και να πιστέψω ότι η μαγκιά είναι όχι να μην πέφτεις ποτέ αλλά να μπορείς να ξανασηκώνεσαι.

Γιατί τα παιδιά έχουν στόμα;

Σχολείο: Για να λένε το μάθημα απέξω.

Παιδί: Όχι μόνο για να λέω το μάθημα αλλά και για να τραγουδώ με την ψυχή μου, να απαγγέλω ποίηση, να λέω το ρόλο μου στο θέατρο, να φωνάζω για να διώξω τους νταήδες, να συζητώ , να γελώ δυνατά , να λέω τη γνώμη μου, να παίρνω το λόγο όταν πρέπει, να μάθω να το κρατάω κλειστό όταν πρέπει, να περιγράφω τα συναισθήματά μου, να μένω με αυτό ανοικτό όταν με εκπλήσσουν αυτά που διδάσκομαι.

Γιατί τα παιδιά έχουν μάτια;

Σχολείο: Για να βλέπουν στον πίνακα.

Παιδί: Αυτό είναι το λιγότερο. Έχω μάτια για να μπαίνει μέσα μου το φως του κόσμου , να μην κάνω ότι δεν βλέπω, να τα στρέφω αλλού άμα δεν αξίζει τον κόπο, να απολαμβάνω το θέατρο, το σινεμά και όλα τα θεάματα, να τα έχω ανοικτά και δεκατέσσερα για να μην με ξεγελάνε, να καθρεφτίζομαι στα μάτια των άλλων για να μετράω τον εαυτό μου , να τα ανοίγω διάπλατα από την ομορφιά του κόσμου , να τα σηκώνω ψηλά στα αστέρια την νύχτα και στον ουρανό τη μέρα, να ατενίζω την αγάπη μου τη θάλασσα, να κοιτάζω τους άλλους στα μάτια αλλά και καμία φορά να τα κατεβάζω από ντροπή, να μην τα στρέφω αλλού όταν κάποιοι υποφέρουν ή έχουν ανάγκη από βοήθεια ,να βλέπω τις ομορφιές αλλά και τις ασχήμιες αυτού του κόσμου, να κλείνω μόνο το ένα σε όποιον με καταλαβαίνει και να βλέπω πάντα μπροστά και το ποτήρι μισογεμάτο.

Γιατί τα παιδιά έχουν αυτιά;

Σχολείο: Για να ακούνε τη φωνή του δασκάλου.

Παιδί: Όχι μόνο για να ακούω την φωνή του δασκάλου αλλά και των συμμαθητών μου, να ακούω ιστορίες σαν παραμύθια, , να αφουγκράζομαι το πως νιώθει ο άλλος από τη φωνή του, να ακούω για τις ομορφιές ,τα παράξενα αλλά και τα άσχημα αυτού του κόσμου, να τα έχω πάντα ανοιχτά για να μην μου ξεφεύγει τίποτα, να ακούω τη μουσική του κόσμου, να μην κάνω ότι δεν άκουσα ,για να τα κλείνω στις διάφορες σειρήνες που προσπαθούν να με ξεγελάσουν, να ακούω τους συναγερμούς που είναι πιθανόν να με σώσουν. Επίσης να μάθω να ακούω, είναι πολύ βασικό.

Γιατί τα παιδιά έχουν μυαλό;

Σχολείο: Για να αποθηκεύουν τη γνώση.

Παιδί: Το μυαλό μου δεν είναι αποθήκη, είναι κόμβος ,είναι δίαυλος που από εκεί περνάνε οι εικόνες , οι λέξεις, οι ήχοι , οι έννοιες , τα συναισθήματα από και προς όλο μου το σώμα. Και γι’ αυτό βάλτε το καλά στο νου σας ,ότι ο στόχος μου δεν είναι να το στοιβάξω με πληροφορίες αλλά να το κρατάω πάντα ανοιχτό και σε κίνηση. Βοηθός μου σε αυτό; Το σώμα μου.

Δημήτρης Τσιριγώτης. Φυσικός

Πηγή: alfavita.gr

Η πολλή καλοσύνη βλάπτει, λένε τώρα οι επιστήμονες!

Χαράς ευαγγέλια για όσους δεν πορεύονται στη ζωή ακριβώς «με το ‘σεις και με το σας» και προτιμούν την ευθεία, κάποτε και την ελαφρώς απότομη προσέγγιση στις σχέσεις τους, φιλικές, επαγγελματικές, προσωπικές.

Κι αυτό, γιατί σύμφωνα με μελέτη του Πανεπιστημίου του Κεντ, το να φέρεται κανείς αλτρουιστικά ή με υπερβολική καλοσύνη και κατανόηση μπορεί να δημιουργήσει και όχι να λύσει προβλήματα, ειδικά στο επαγγελματικό πεδίο.

Η μελέτη αυτή «συμφωνεί» με παλαιότερη έρευνα του Harvard και αποδεικνύει ότι είναι απείρως αποτελεσματικότερο – ειδικά όταν διοικείς μία ομάδα – να είσαι ζεστός ως άνθρωπος, αλλά όχι ιδιαιτέρως ανεκτικός και καλοσυνάτος, για τους εξής λόγους:

Με το να είναι κάποιος πολύ καλός μένει στάσιμος στη δημιουργία σοβαρών ανθρώπινων σχέσεων

Όταν κάποιος είναι καλοσυνάτος, αυτό που λέμε «ψυχούλα», όλη την ώρα, σε όλες τις περιστάσεις και αρνείται να «πατήσει πόδι» και να δείξει ποιός πραγματικά είναι, μοιραία βιώνει μία άκρως ενοχλητική μοναξιά. Με αυτή τη συμπεριφορά δύσκολα κάνεις πραγματικούς φίλους και συνεργάτες, όχι μόνο επειδή γίνεσαι βαρετός – σύμφωνα με τη μελέτη πάντα -, αλλά επειδή το ανθρώπινο είδος έχει την τάση να μην εμπιστεύεται όσους έχουν μόνο ένα πρόσωπο: το αγγελικό. Καλό είναι να ξέρεις όλες τις αντιδράσεις ενός ανθρώπου – στα καλά και στα άσχημα του – πριν αποφασίσεις αν τον θες για συνοδοιπόρο στη ζωή και στη δουλειά.

Με το να είσαι μονίμως ευγενής και τίποτα άλλο, μοιραία «θυματοποιείσαι»

Αν κάνετε τα πάντα, για να κρατάτε τους πάντες ευχαριστημένους, απλώς σταματήστε. Βάσει της έρευνας, αυτού του είδους η συμπεριφορά «ταΐζει» ένα τέρας που σας φέρνει μόνιμα στη θέση του θύματος και δεν σας αφήνει να ωριμάσετε συναισθηματικά. Κάποτε πρέπει να λέμε και «όχι». Και φωναχτά, αν χρειαστεί. Κι ας γίνει και καβγάς, που λέει ο λόγος. Το να διαχειριστεί κανείς μία έντονη συνομιλία, σίγουρα είναι πιο δύσκολο από το να ενδώσει σε απαιτήσεις που τον υποτιμούν, αλλά κάπως έτσι χτίζεται και η προσωπικότητα και οι σχέσεις: όταν οι άλλοι γνωρίζουν τα όρια μας και δεν μας θεωρούν σίγουρα θύματα.

Η υπερβολική καλοσύνη, μάς αποξενώνει από τον ίδιο μας τον εαυτό

Με το να κάνουμε συνεχώς τα χατίρια των άλλων, στο τέλος ξεχνάμε ποιοί είμαστε εμείς, επιμένει η μελέτη. Η υπερπροσπάθεια να μην κακοκαρδίσουμε κανέναν, στο τέλος της ημέρας αφήνει μία πολύ πικρή γεύση σε ‘μας. Και – ναι – οι ψυχοθεραπευτές που συμμετείχαν στην εκπόνηση της μελέτης λένε ότι δεν είναι εύκολο να ξεχάσεις να συμπεριφέρεσαι με καλοσύνη και υποχωρητικότητα, αν μάλιστα αυτή είναι η φύση σου. Προτείνουν, όμως, ένα μικρό πείραμα σε ανθρώπους αυτής της ποιότητας. «Προσπαθήστε να μην είστε τόσο ευγενείς. Εκεί που κάποιος είναι σίγουρος για τη θετική σας απάντηση, αρνηθείτε ή αντιδράστε. Ή απλώς αδιαφορήστε. Έστω και αν πρέπει να πιέσετε τον εαυτό σας. Και μετά παρατηρήστε πώς αντιδρά αυτός που σας ζήτησε χάρη, αλλά δεν ικανοποιήθηκε το αίτημα του. Τις περισσότερες φορές αυτό αρκεί για να νιώσετε, όχι απλώς δικαιωμένοι και χωρίς ενοχές, αλλά για να συνεχίσετε σε αυτό τον δρόμο», τονίζεται στο πλαίσιο της μελέτης.

Πηγή: http://www.lifo.gr

6 συνήθειες που καταπολεμούν τα συμπτώματα της κατάθλιψης (έρευνα)

Νέες έρευνες που δημοσιεύθηκαν στο British Journal of Clinical Psychology , υποστηρίζουν 6 συναρπαστικούς τρόπους για την καταπολέμηση καταθλιπτικών συμπτωμάτων.


1. Αλλαγή πώς βλέπετε το μέλλον

Συχνά θεωρείται ότι είναι η κατάθλιψη που προκαλεί μια απαισιόδοξη άποψη για το μέλλον.

Όντας απαισιόδοξος για το μέλλον κάποιος, μπορεί στην πραγματικότητα να προκαλέσει κατάθλιψη.

Υπάρχουν τρεις τρόποι με τους οποίους σκεφτόμαστε το μέλλον και μπορεί να προκληθεί κατάθλιψη:

-Κακή ανατροφοδότηση πιθανών μελλοντικών εξελίξεων.
-Κακή αξιολόγηση του μέλλοντος.
-Αρνητικές πεποιθήσεις για το μέλλον.

Η κατάθλιψη επίσης πιθανό ανατροφοδοτεί πιο αρνητικές απόψεις για το μέλλον, δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο.

2. Φάτε μια μεσογειακή διατροφή

Η μεσογειακή διατροφή με φρούτα, λαχανικά και όσπρια μπορεί να αποτρέψει την κατάθλιψη, αναφέρει μια νέα έρευνα.

Η κατάθλιψη μπορεί να είναι εν μέρει , υπό την έλλειψη των απαραίτητων θρεπτικών συστατικών.

Τα οφέλη της διατροφής είναι πιθανό να σχετίζεται με υψηλότερα επίπεδα των ωμέγα-3 και άλλα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά.

3. γνωριμίες πρόσωπο με πρόσωπο

Η τακτική "επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο" μειώνει τον κίνδυνο κατάθλιψης σε ενήλικες μεγαλύτερης ηλικίας κατά το ήμισυ.

Σε σύγκριση, με την κοινωνικοποίηση μέσω τηλεφώνου ή του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου , δεν έχει το ίδιο ευεργετικό αποτέλεσμα.

Ο Δρ Alan Teo, ο οποίος ηγήθηκε της έρευνας, δήλωσε:

"Η έρευνα υποστήριξε την ιδέα ότι οι ισχυρές κοινωνικές σχέσεις ενισχύουν την ψυχική υγεία των ανθρώπων.Αλλά αυτή είναι η πρώτη ματιά στο ρόλο που το είδος της επικοινωνίας με τους αγαπημένους μας και τους φίλους μας παίζει σημαντικό ρόλο στην προστασία των ανθρώπων από κατάθλιψη.

Βρήκαμε ότι όλες οι μορφές κοινωνικοποίησης δεν είναι ίσες.

Οι τηλεφωνικές κλήσεις και η ψηφιακή επικοινωνία, με τους φίλους ή μέλη της οικογένειας, δεν έχουν την ίδια ισχύ ως οι πρόσωπο με πρόσωπο κοινωνικές αλληλεπιδράσεις "


4. Συμμετέχετε σε ομάδα

Από καιρό ήταν γνωστό ότι οι κοινωνικές συνδέσεις είναι ζωτικής σημασίας για ένα άτομο που βιώνει κατάθλιψη.

Πλέον διαπιστώνεται ότι δεν είναι μόνο οι κοινωνικές ομάδες, οι οποίες βοηθούν τα άτομα με κατάθλιψη, κυρίως αυτό το άτομο το οποίο αναγνωρίζει ότι με την εν λόγω ομάδα, η οποία βοηθά να ανακουφίσει την κατάθλιψη.

Τα συμπεράσματα προέρχονται από μια αυστραλιανή έρευνα σε ασθενείς που ήταν σε κίνδυνο να διαγνωστούν με κατάθλιψη.

Αυτοί οι ασθενείς οι οποίοι συμμετείχαν σε μεγάλο βαθμό με τις ομάδες που είχαν ενταχθεί - είτε στο νοσοκομείο για θεραπεία ομάδας είτε για κάποιο χόμπι τους- δήλωσαν ότι αισθάνθηκαν ότι υποστηρίζονται επειδή και μόνο «συμμετείχαν σε ομάδα».

5. Σταματήστε το Facebook για μια εβδομάδα ή και περισσότερο ...

Συγκρίνοντας τον εαυτό σας με τους άλλους ανθρώπους στο Facebook έχει συνδεθεί με καταθλιπτικά συμπτώματα.
Ενώ το κοινωνικό δίκτυο μπορεί να είναι ένας χρήσιμος τρόπος σύνδεσης με τους άλλους, μπορεί να υπάρχει ψυχολογικός κινδύνος.

Η Mai-Ly Steers, πρώτος συγγραφέας της έρευνας, δήλωσε:

"Ένας κίνδυνος είναι ότι το Facebook συχνά μας δίνει πληροφορίες για τους φίλους μας ότι δεν είμαστε κανονικά μυημένοι, που μας δίνει ακόμα περισσότερες ευκαιρίες για να συγκρινόμαστε κοινωνικά. Επιπλέον, οι περισσότεροι από τους φίλους μας στο Facebook έχουν την τάση να δημοσιεύουν τα καλά πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή τους, αφήνοντας έξω τα κακά. Αυτό μπορεί να μας οδηγήσει να σκεφτούμε ότι η ζωή τους είναι καλύτερα από ό, τι πραγματικά είναι και αντίστροφα, να μας κάνουν να αισθνόμαστε χειρότερα για τη δική μας ζωή."

6. Κάντε "Σωκρατικές ερωτήσεις"

Μια τεχνική που ονομάζεται «Μαιευτική» μπορεί να βοηθήσει τα άτομα να ξεφύγουν από την κατάθλιψη. Η Μαιευτική μέθοδος χρησιμοποιείται από πολλούς θεραπευτές για να βοηθήσει τους ασθενείς να διερευνήσουν νέες προοπτικές για τον εαυτό τους και τον κόσμο. Οφείλουμε να αναφέρουμε ότι διαφέρει από την «κανονική» ανάκριση, εστιάζοντας σε θεμελιώδη ζητήματα και ανησυχίες.

Για παράδειγμα, εάν ένας ασθενής αισθάνεται ότι η ζωή τους έχει μια αποτυχία, λόγω του διαζυγίου, ο θεραπευτής μπορεί να ρωτήσει:

-Απέτυχαν όλοι όσοι πήραν διαζύγιο;
-Μπορείτε να σκεφθείτε κάποιον που χώρισε και προχώρησε στη ζωή του;
-Τι ενδείξεις υπάρχουν ότι έχετε καταφέρει πράγματα στη ζωή σας; ( και ως εκ τούτου δεν ήταν μια «συνολική αποτυχία).

Πηγή:

-Αnn Marie Roepke* and Martin E. P. Seligman,Depression and prospection,
British Journal of Clinical Psychology, Iούνιος 2015